ارزیابی قابلیت اطمینان سامانه موشکی در طول دوره عمر آن با استفاده از رویکرد زمان پیوسته، فضای گسسته مارکوف

در این مقاله قابلیت اطمینان سامانه موشکی با استفاده از روش حلقه های مارکوف پیوسته زمانی و منت کارلو، در دوره کامل عمر سامانه بر حسب قابلیت اطمینان زیرسامانه های آن، محاسبه و نتایج دو روش مقایسه شده است. دوره عمر سامانه موشکی شامل مراحل انبارداری، قبل از شلیک و عملیات می باشد. شرایط محیطی مختلف و تنش های متفاوت وارد شده به سامانه موشکی در هر مرحله، به دلیل تنوع زیاد قطعات و مواد تشکیل دهنده آن، حالت ها و مکانیزم های خرابی جداگانه ای را تحریک می کند، در نتیجه تابع توزیع خرابی در هر مرحله و برای هر زیرسامانه متفاوت خواهد بود. سامانه موشکی دارای چهار زیرسامانه اصلی، شامل هدایت و کنترل، قطعات و مجموعه های مکانیکی، موتور و سرجنگی می باشد که به صورت سری با هم متصل شده اند و خرابی هر یک منجر به خرابی سامانه می شود. در این تحقیق از توابع توزیع نمایی، ویبال، لاگ نرمال و گمپرتز برای مدل سازی توزیع خرابی هر یک از این زیرسامانه ها در مراحل مختلف دوره عمر استفاده شده است. برخلاف اکثر کارهای انجام شده در این زمینه، نرخ های خرابی، متغیر با زمان می باشند. محاسبات قابلیت اطمینان با فرض تعمیرناپذیری سامانه انجام شده اند. در نهایت برتری روش حلقه های مارکوف پیوسته زمانی در مقایسه با روش منت کارلو از لحاظ دقت و حجم محاسبات لازم، نمایش داده شده و پیشنهاداتی برای افزایش قابلیت اطمینان سامانه موشکی ارائه شده است.