بررسی تاثیر تمرین های هوازی و مکمل سازی نانوذرات سلنیوم بر سطوح سایتوکاین های بافت کبد در موش های مبتلا به سرطان پستان با رده سلولی 4T1

کبد به عنوان یکی از بافت های اصلی تاثیرپذیر از تغییرات ایمونولوژیک، از جمله فعالیت سایتوکاین ها، معرفی شده است. نشان داده شده است که استفاده از نانوذرات سلنیوم و فعالیت های ورزشی به صورت مجزا می توانند در کاهش حجم تومور و تقویت پاسخ های ایمونولوژی موثر باشند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر هم زمان تمرین های ورزشی هوازی تناوبی و مکمل سازی نانوذرات سلنیوم بر سطوح سایتوکاین های بافت کبد در موش های مبتلا به سرطان پستان بود.
تعداد 64 سر موش بالب سی به 8 گروه مختلف پژوهشی تقسیم شدند. انجام تمرین تناوبی هوازی و مصرف خوراکی نانوذرات سلنیوم به مدت 6 هفته پیش و پس از القای سرطان در گروه های مربوطه اعمال شد. در پایان هفته ششم پس از القای تومور، میزان سایتوکاین های IL-6، IL-4، TNF-α و INF-γ در بافت کبد به روش الایزا اندازه گیری شد.
کاهش معنی دار سایتوکاین های IL-6، TNF-α و IL-4 در بافت کبد در موش های سرطانی مشاهده شد (05/0>P). تمرین تناوبی هوازی باعث افزایش معنی دار در سایتوکاین های IL-6 و TNF-α در بافت کبد شده (05/0>P) و هم چنین، افزایش سایتوکاین اینترفرون گاما به دنبال استفاده از نانوذرات سلنیوم در بافت کبد مشاهده شد (05/0>P). هم چنین نتایج پژوهش نشان دهنده کاهش حجم تومور به دنبال تمرین های ورزشی و استفاده از نانوذرات سلنیوم است.
براساس نتایج پژوهش حاضر تغییرات سایتوکاین ها در بافت کبد هم زمان با کاهش حجم تومور است. این احتمال وجود دارد که استفاده از نانوذرات سلنیوم و تمرین های ورزشی از طریق تقویت پاسخ های سیستم ایمنی، به کاهش حجم تومور و تعدیل میزان سایتوکاین ها در کبد کمک کرده باشد.