تعیین اثربخشی مداخله ی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کنترل عواطف و کنترل فکر افراد مبتلا به دیابت نوع دو

مداخله ی مبتنی بر پذیرش و تعهد، یکی از درمان های شناختی-رفتاری موج سوم است که اخیرا در درمان برخی شرایط و اختلالات روانی به کار برده شده و باعث افزایش انعطاف پذیری روان شناختی و ارتقای سلامت روانی در بیماران می شود. هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین تاثیر این شیوه ی درمانی برکنترل عواطف و کنترل فکر افراد مبتلا به دیابت نوع دو در شهر فردوس بود.
در این پژوهش بالینی، 34 نفر از افراد مبتلا به دیابت نوع دو از بین کسانی که در کلینیک تخصصی بیمارستان شهر فردوس در سال 1395 دارای پرونده بودند، انتخاب شده و تصادفی در دو گروه 17 نفری آزمون و شاهد قرار گرفتند. ابزار اندازه گیری، مقیاس کنترل عواطف و پرسش نامه ی کنترل فکر بود. شرکت کنندگان گروه آزمون در 8 جلسه یک ساعته ی مداخله ی مبتنی بر پذیرش و تعهد شرکت کردند. داده ها براساس تحلیل کواریانس با کمک نرم افزار SPSS تحلیل شدند.
مداخله ی مبتنی بر پذیرش و تعهد، کنترل عواطف و فکر را در گروه آزمون در مقایسه با شاهد، به طور معنی داری بهبود داده است (05/0>P).
یافته های این مطالعه، بیانگر اثربخشی مداخله ی مبتنی بر پذیرش و تعهد در بهبود کنترل عواطف و کنترل فکر افراد مبتلا به دیابت نوع دو است. می توان از آن به عنوان یک روش مداخله ای موثر، سود جست.