بررسی راهکارهای کاهش غیبت، از دیدگاه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد

در کلاس های درس تجربه اساتید به دانشجویان انتقال یافته و جهت عملی شدن این انتقال حضور مستمر دانشجویان در کلاس ضروری است. علی رغم انجام مطالعات متعدد در خصوص علل غیبت، راهکارهای کاهش آن بررسی نشده است. مطالعه ی حاضر با هدف تعیین راهکارهای کاهش غیبت در کلاس های درس نظری از دیدگاه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد انجام شد. کلیه ی دانشجویان شاغل به تحصیل در نیم سال دوم 94-93، جامعه ی این پژوهش را تشکیل داده و در کل، 401 نفر به روش تصادفی ساده از بین دانشجویان ترم 2 به بعد، به تناسب تعداد دانشجویان هر مقطع و رشته، انتخاب و بررسی شدند. دانشکده ی پزشکی (75 نفر)، پرستاری و مامایی (182 نفر)، بهداشت (32 نفر) و پیراپزشکی (112 نفر). ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه ای محقق ساخته بود. تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS انجام و P<0.05 سطح معناداری در نظر گرفته شد. میانگین نمرات داده شده به راهکارهای کاهش غیبت به ترتیب اهمیت عبارت بودند از: تسلط استاد بر مطالب تدریس شده (06/1±21/4)، توجه به یادگیری (97/0±19/4) و داشتن رفتار محترمانه با دانشجو (95/0±12/4)، شاد بودن جو کلاس (03/1±10/4)، تدریس مطالب اصلی به صورت کاربردی (03/1±05/4)، اهمیت دادن به حضور دانشجو (99/0±04/4)، استفاده از روش های متنوع تدریس (02/1±03/4) و ارزشیابی مستمر (13/1±00/4) مهمترین راهکار پیشنهادی دانشجویان مربوط به استاد بود. در این راستا، تسلط بر مطالب تدریس شده و توجه به یادگیری دانشجویان، داشتن رفتار محترمانه، شاد کردن جو کلاس، تدریس مطالب اصلی به صورت کاربردی، اهمیت دادن به حضور دانشجو، استفاده از روش های متنوع تدریس و ارزشیابی مستمر پیشنهاد می گردد.