اثر لیتیوم کلراید بر تراکم سلول های گرانولار فولیای V و VI مخچه در مدل مسمومیت تری متیل تینی

تری متیل تین یک سم محیطی است که مرگ نورونی انتخابی را در سیستم عصبی مرکزی انسان و جوندگان القا می کند. پیشنهاد شده است که لیتیوم کلراید می تواند از سمیت تری متیل تین و متعاقب آن مرگ نورونی جلوگیری کند. این مطالعه اثرات محافظت عصبی لیتیوم کلراید را بر تراکم سلول های گرانولار مخچه در لوب V و VI موش های صحرایی نژاد اسپراگ داولی مسموم شده با تری متیل تین بررسی کرد.
30 سر موش صحرایی بالغ به 3 گروه تقسیم شدند. گروه کنترل (موش های صحرایی سالم درمان نشده) هیچ درمانی را دریافت نکردند؛ گروه شم پس از مسمومیت با تری متیل تین (8 میلی گرم/کیلوگرم وزن بدن)، به مدت 14 روز سالین دریافت کرد. گروه آزمایش پس از مسمومیت با تری متیل تین، لیتیوم کلراید (20 میلی گرم/کیلوگرم وزن بدن) را به مدت 14 روز دریافت کرد. موش های صحرایی قربانی شدند و ارزیابی های هیستوپاتولوژی انجام شد.
نتایج نشان دادند که تراکم سلول های گرانولار فولیوم V مخچه به طور معنی داری در موش-های صحرایی گروه شم در مقایسه با گروه های کنترل و آزمایش بالاتر بود. تجویز لیتیوم کلراید تراکم سلول های گرانولار را در فولیوم V مخچه تحت تاثیر قرار نداد. بنابراین نتایج نشان دادند که تراکم سلول های گرانولار در فولیوم VI به طور معنی داری در گروه شم در مقایسه با دیگر گروه ها کاهش یافت. تجویز لیتیوم کلراید از آپوپتوز نورونی جلوگیری کرد و سلول های گرانولار را در مخچه حفظ کرد.
این مطالعه پیشنهاد می کند که لیتیوم کلراید ممکن است اثری محافظت کننده عصبی روی آسیب توکسیک ناشی از تری متیل تین در مخچه داشته باشد.