تنظیم بیان ژن در خودنوزایی و تمایز سلول های بنیادی عصبی

سلول های بنیادی توسط دو ویژگی اساسی خودنوزایی و تمایز توصیف می شوند. خودنوزایی ترکیبی از کنترل تکثیر و حفظ حالت تمایز نیافته می باشد. ویژگی خودنوزایی توسط یک فرایند دینامیک بین فاکتورهای رونویسی، کنترل اپی ژنتیک، تنظیم کننده های RNA های کوچک و پیام رسان های خارج سلولی از کنام سلول های بنیادی تنظیم می شود. از ویژگی های دیگر سلول های بنیادی توانایی تمایز به انواع سلول های مختلف است. سلول های بنیادی عصبی قادر به تمایز به نورون، سلول گلیال و اولیگودندروسیت می باشند. فرایند تمایز اولیگودندروسیت نیز توسط برهم کنش بین برنامه های ژنتیکی و اپی ژنتیکی تنظیم می گردد. مطالعات اخیر نقش کلیدی تغییرات هیستونی در تنظیم اپی ژنتیک بیان ژن در طی تکامل اولیگودندروسیت ها را نشان می دهد. علاوه بر این، مسیر اسید رتینوئیک تمایز سلول های بنیادی به سمت نورون ها را نشان داده است.
شناسایی آبشارهای پیام رسان و شبکه های تنظیمی خودنوزایی و تمایز سلول های بنیادی عصبی، روش های درمانی جدید را برای بیماری های عصبی نظیر صدمات مغزی و تومورهای مغزی و بیماری های تحلیل برنده عصبی مانند هانتینگتون، آلزایمر، پارکینسون و بیماری های تحلیل برنده میلین مانند مالتیپل اسکلروزیس بهبود بخشیده است. علاوه بر این فهم این مسیرها منجر به تمایز اختصاصی و پایدار سلول های بنیادی عصبی به سمت اولیگودندروسیت های عملکردی برای درمان جایگزین می گردد.