بررسی استرس محیط دندانپزشکی و عوامل مرتبط با آن در دانشجویان بالینی

دندانپزشکی به طور گسترده با سطح بالایی از استرس همراه است. این استرس از، روند آموزش دندانپزشکی سرچشمه میگیرد. اگر عوامل استرس زای مزمن شوند و یا درمان نشده باقی بمانند، منجر به علائم روانی و جسمی می شوند که برای سیستم آموزشی مضر است.این مطالعه با هدف تعیین استرس محیط دندانپزشکی در دانشجویان بالینی رشته دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی گیلان انجام گرفت.
این مطالعه به صورت توصیفی- مقطعی با همکاری 167 دانشجو (74 مرد و 93 زن) در سال تحصیلی 95-1394 در دانشکده های دندانپزشکی رشت و واحد پردیس دانشگاه علوم پزشکی گیلان انجام شد.مطالعه به روش سرشماری و با استفاده از پرسشنامه استاندارد استرس محیط دندانپزشکی(Dental Environment Stress; DES)با روایی و پایایی مناسب(8/0) به همراه مشخصات دموگرافیک ثبت شد. داده ها از طریق آزمون هایt مستقل و ANOVAو آنالیز چندگانه از مدل رگرسیون لجستیک و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS تجزیه و تحلیل گردید.
میانگین سنی دانشجویان شرکت کننده در این مطالعه 4/2 ± 7/23 سال بود. میانگین نمره استرس 50/0±27/2 (از 4) بود. در میان حیطه های استرس زا، بیشترین میانگین استرس مربوط به استرس درک شده در حیطه ی درمان بیماران (64/0±41/2) و حداقل میانگین نمره ی استرس مربوط به باورهای درونی (0/72±1/86 ) و در میان 32 عبارت استرس زا، بالاترین میانگین استرس مربوط به ترس از امتحان و نمرات (91/0±95/2) بود. در آنالیز چندگانه ی رگرسیون لجستیک دیده شد که دانشجویان دختر نسبت به دانشجویان پسر(Odds Ratio=2/3، 95%CI OR: 1/1-4/84) و همچنین سال پنجم تحصیل بالاترین سطح از استرس را نشان دادند. نمرات استرس دانشجویانی که در طول ترم با پدر و مادرشان زندگی می کردند به طور قابل توجهی بالاتر از دانشجویان دیگر بود. (Odds Ratio=2/67، 95%CI OR: 1/1-6/4).
با توجه به سطح بالای استرس در دانشجویان دندانپزشکی در حین تحصیل و همچنین خطرات سطوح بالای استرس، لازم است که مسئولان به این موضوع بیشتر توجه کنند. علاوه بر این، دانشجویان دختر و دانشجویانی که در سال پنجم تحصیل می کنند، بیشترین نیاز به حمایت را دارند.