اثر تمرین ورزشی بر سطح سرمی بتا استرادیول، تستوسترون و اختلال شناختی در مدل حیوانی سندرم تخمدان پلی کیستیک القاء شده با لتروزول

سندرم تخمدان پلی کیستیک یک اختلال اندوکرینی و متابولیکی پیچیده با سبب شناسی نامشخص می باشد که با اختلال تخمک گذاری و هایپرآندروژنیسم شناسایی می شود. ما امکان تاثیر تمرین ورزشی را بر سطح بتا استرادیول و تستوسترون و نیز عملکردهای شناختی در مدل موش صحرایی سندرم تخمدان پلی کیستیک را بررسی کردیم.
برای القاء سندرم تخمدان پلی کیستیک، 30 موش صحرایی ماده باکره اسپراگ داولی، لتروزول (1 میلی گرم/کیلوگرم/روزانه) را به طور مداوم دریافت کردند. پس از 28 روز تزریق درون صفاقی لتروزول، موش های صحرایی به صورت تصادفی به گروه های سندرم تخمدان پلی کیستیک و سندرم تخمدان پلی کیستیک + ورزش تقسیم شده و با کنترل های سالم مقایسه شدند. در گروه سندرم تخمدان پلی کیستیک + ورزش برنامه ورزشی 20 دقیقه شنای روزانه برای چهار هفته بود. بعد از چهار هفته، ما حافظه فضایی را به وسیله آزمون ماز آبی موریس در همه گروه ها ارزیابی کردیم. سپس سطح سرمی تستوسترون آزاد و بتا استرادیول با استفاده از الایزا اندازه گیری شد.
یافته ها یک افزایش در سطح سرمی تستوسترون و بتا استرادیول با نقص حافظه فضایی را در موش های صحرایی سندرم تخمدان پلی کیستیک نشان دادند. با این وجود تمرین ورزشی به طور قابل توجهی سطح سرمی هر دو هورمون را کاهش داده و عملکرد شناختی در موش های صحرایی سندرم تخمدان پلی کیستیک + ورزش را بهبود ‏بخشید.
نتایج نشان داد که تمرین ورزشی کوتاه مدت می تواند اختلال شناختی را بهبود بخشد و سطح سرمی تستوسترون و بتا استرادیول را در مدل سندرم تخمدان پلی کیستیک کاهش دهد. تمرین ورزشی می تواند راهکار درمانی اساسی برای جنبه شناختی سندرم تخمدان پلی کیستیک باشد.