بررسی هیستوپاتولوژیک گالیک اسید بر سلول های پورکینژ موش صحرایی متعاقب مسمومیت با تری متیل تین

مطالعات متعدد نقش حمایت کننده عصبی گالیک اسید را به عنوان یک آنتی اکسیدان قوی نشان داده است. از طرف دیگر، تری متیل تین یک ترکیب ارگانوتین متیله شده است که دژنراسیون نورونی در مغز انسان و جوندگان را القاء می کند. این مطالعه اثرات گالیک اسید بر وزن مرطوب مخچه، نسبت وزن مخچه به کل مغز و تعداد سلول های پورکینژ در فولیای IV، V و VIدر مغز موش های صحرایی مسموم شده با تری متیل تین را مورد بررسی قرار داد.
50 موش صحرایی نر بالغ نژاد اسپراگ داولی به پنج گروه تقسیم شدند: کنترل ، گروه TMT+Saline دریافت کننده سالین بعد از مسمومیت با TMT (م8 میلی گرم/کیلوگرم/وزن بدن) و همچنین گروه های TMT+GA100 ،TMT+GA50 و TMT+GA200. حیوانات 50، 100 و 200 میلی گرم/کیلوگرم وزن بدن گالیک اسید را 7 روز قبل و 7 روز بعد از تجویز تری متیل تین دریافت نمودند. سرانجام از طریق پرفیوژن قلبی موش های صحرایی کشته شدند و وزن کل مغز و مخچه اندازه گیری شد و سپس تجزیه و تحلیل آسیب شناسی انجام شد.
وزن مرطوب مخچه به طور معنی داری در گروه TMT+Saline در مقایسه با کنترل کاهش یافت و در موش های صحرایی درمان شده با گالیک اسید در مقایسه با گروه TMT+Saline افزایش داشت. با این حال نسبت وزن میانگین مخچه به کل مغز در گروه های مختلف، متفاوت نبود. تعداد سلول های پورکینژ در فولیای خاص در موش های صحرایی درمان شده با گالیک اسید در مقایسه با گروه TMT+Saline به طور معنی داری افزایش یافت.
داده های ما نشان داد که گالیک اسید سمیت TMT را کاهش داده است و احتمالا از طریق ویژگی های آنتی اکسیدانی و حفاظت عصبی با آسیب های مخچه در ارتباط بوده است.