اثرات تمرینات استقامتی بر سطوح BDNF و انسولین سرمی در موش های صحرایی دیابتی ناشی از استروپتوزوتوسین

دیابت ملیتوس یک بیماری متابولیک است که می تواند نوروپاتی، رتینوپاتی و نفروپاتی ایجاد کند. تمرینات ورزشی نقش مهمی در کاهش این عوارض دارند. اطلاعات درباره نقش تمرینات ورزشی بر سطوح BDNF و انسولین در بیماران دیابتی بحث برانگیز هستند و برنامه ورزشی مناسبی برای بهبود این شاخص ها در بیماران دیابتی وجود ندارد. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر تمرینات استقامتی بر سطوح BDNF و انسولین در موش های صحرایی دیابتی بود.
32 موش صحرایی دیابتی به 4 گروه 8 تایی: (1) موش های صحرایی دیابتی قربانی هفته اول، (2) موش های صحرایی دیابتی قربانی هفته آخر، (3) موش های صحرایی دیابتی با تمرین استقامتی با شدت متوسط و (4) موش های صحرایی دیابتی با تمرین استقامتی با شدت بالا، تقسیم شدند. علاوه بر این 16 موش صحرایی سالم به 2 گروه سالم قربانی هفته اول و سالم قربانی هفته آخر تقسیم شدند. موش های صحرایی گروه های 3 و 4 روی نوارگردان به مدت 8 هفته (3 جلسه در هفته، 60 دقیقه در هر جلسه با شدت 17-10 و 28-17 متر در دقیقه) دویدند.
القای دیابت توسط استروپتوزوتوسین به طور معنی‏داری سطوح BDNF و انسولین را در موش های صحرایی کاهش داد. 8 هفته تمرین استقامتی با شدت متوسط و بالا به طور معنی‏داری سطح BDNF را افزایش داد اما بر سطوح انسولین در موش های صحرایی دیابتی اثری نداشت.
تمرین استقامتی با شدت متوسط و بالا ممکن است اثر محافظتی بر عوارض ناشی از دیابت در موش های صحرایی دیابتی داشته باشد.