مروری بر عوامل روانشناختی در صرع

صرع یکی از بیماری های اصلی سیستم عصبی انسان است. افراد مبتلا به صرع در معرض مجموعه ای از اختلالات روانی قرار می گیرند. عوامل روانشناختی در تشدید یا درمان صرع نقش مهمی را ایفاء می کنند. گام اول در درمان صرع دارو درمانی است. بیشترین درمان های روانشناختی با هدف بهبود بهزیستی روانی و کنترل تشنج است. رویکردهای رفتاری، درمان شناختی –رفتاری، مداخلات روان –جسم و پذیرش و تعهد درمانی به صورت گسترده ای برای درمان صرع کاربرد دارد. پیامدهای روانی –اجتماعی از قبیل نگرش منفی عمومی نسبت به صرع و مشکلات در استیگما، روابط خانوادگی، کیفیت زندگی، ازدواج و ویژگی های شخصیتی (مانند: استرس، اضطراب، افسردگی، فرایندهای شناختی و نظریه ذهن) معمولا با صرع در ارتباطند. این نقاط به نقش کلیدی درمان های روانشناختی در کنار درمان مرسوم پرداخته است.
انتظار می رود که بیماران صرعی مشکلات روانشناختی بیشتری داشته باشند. این به ضرورت درمان روانشناختی همراه با درمان دارویی تاکید می کند.