حزب الدعوه و آمریکا؛ تعامل یا تقابل

استقرار حاکمیت نوین با محوریت شیعیان در مقطع زمانی پساصدام، بر پیچیدگی منطق توازن قوا افزوده و شکل گیری جدیدی از الگوهای رقابت و رفاقت را رقم زده است. در این میان توجه به کمیت و کیفیت تعامل میان دو بازیگر اصلی این صحنه یعنی حزب الدعوه به مثابه بازیگر داخلی دخیل عمدتا حاکم و آمریکا به مثابه بازیگر خارجی عمده دخیل، محقق را به این مسئله مهم رهنمون می سازد که اساس این تعاملات بر پایه «تعقیب منافع، تامین امنیت و بهره گیری از ظرفیت های یکدیگر در راستای اهداف خود» است.
البته باید گفت در تعامل و تقابل حزب الدعوه و شاخه های متبوع آن، فاکتورهای متعددی نظیر روان شناسی سازمانی ساختاری و رویکرد شخصیت های حزب الدعوه، نوع نگاه و ملاحظات سایر جریان های سیاسی شریک در قدرت، فشار جریان های مخالف روند سیاسی و جریان های خارج از حاکمیت، اولویت ها و ضرورت های سیاسی امنیتی ایالات متحده آمریکا، راهبرد احزاب سیاسی عمده حاکم بر آمریکا و فرایند سیاست گذاری خارجی و اتخاذ مواضع در دو کشور و... مهم هستند.
بنابراین در موضوع بررسی کمیت و کیفیت مناسبات حزب الدعوه به مثابه جریان سیاسی عمده شیعی حاکم بر عراق با آمریکا از مقطع پساصدام تا پساداعش، بررسی منطقی، علمی و واقع بینانه تحولات نوین در عراق، ضرورتی انکارناپذیر است و این امر، موضوع اصلی پژوهش حاضر را شکل می دهد. البته در این پژوهش تلاش شده ضمن توجه به گذشته حزب الدعوه، جناح بندی های اصلی در این حزب درباره تعامل و تقابل با آمریکا روشن تر شود.