شناسایی نیازهای آموزشی کارکنان مرکز فوریت ها و پرستاران اورژانس مراکزآموزشی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

برنامه های آموزشی به منظور تامین نیازهای آموزشی یادگیرندگان طراحی می شوند؛ لذا شناسایی نیاز اولین گام در برنامه ریزی آموزشی است و موجب افزایش مشارکت یادگیرندگان در طراحی برنامه های آموزشی و ارتقای سطح کیفی برنامه ها می گردد. لذا هدف از این مطالعه توصیف نیازهای آموزشی کارکنان مرکز فوریت های شهر اصفهان و پرستاران اورژانس مراکز آموزشی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال 1391 بود.
در این مطالعه پیمایشی مقطعی جامعه آماری کلیه پرستاران اورژانس مراکز درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان و کارکنان مرکز فوریت شهر اصفهان بودند. روش نمونه گیری به صورت سرشماری بود و مجموعا 310 نفر وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه پژوهشگر ساخته بود که پس از تایید روایی و پایایی مورد استفاده قرار گرفت. داده ها در این پژوهش با استفاده از آزمون های آماری توصیفی مورد تحلیل قرار گرفت.
میانگین و انحراف معیار متغیرهای سن افراد شرکت کننده، سابقه کار آنها و نیز سابقه کار در بخش اورژانس مرکز درمانی یا مرکز فوریت های پزشکی به ترتیب 1/7±3/33، 4/7±76/9 و 63/4±24/5 بود. میانگین و انحراف معیار ابعاد پنج گانه نیازهای آموزشی شامل مدیریت، ارتباطات، مهارت های ارزیابی، تجهیزات و مهارت های عملیاتی به ترتیب برابر با 1/2±28/5 (از مجموع 10 نمره) ، 2/2±1/6 (از مجموع 10 نمره) ، 3±1/8 (از مجموع 15 نمره) ، 3/1±6/2 (از مجموع 5 نمره) و 8/19±2/63 (از مجموع 75 نمره) بود.
لازم است نیازهای آموزشی کارکنان مراکز اورژانس و فوریت های پزشکی در پنج بخش اصلی شامل مدیریت، ارتباطات، مهارت های ارزیابی، تجهیزات و مهارت های عملیاتی مورد توجه قرار گیرد. مطالعات آتی با استفاده از روش های مختلف کیفی و کمی جهت بررسی بیش تر هر یک از ابعاد نیازهای آموزشی پیشنهاد می گردد.