قواعد لفظ گذاری و مبانی و فرایندهای ساخت اصطلاح

اصطلاح واحد واژگانی در حوزه زبان برای مقاصد ویژه است. این واحد واژگانی در قالب لفظ بیانگر مفهومی است که به مصداقی عینی یا ذهنی در جهان خارج یا جهان های ممکن ارجاع می دهد. قواعد لفظ گذاری و مبانی و فرایند های ساخت اصطلاح در هر زبان تابع ساختار های واژگانی صرفی و نحوی و واجی همان زبان است و باید بیشتر با معیار های ملی و منطقه ای همان زبان همخوانی داشته باشد تا با معیارهای بین المللی؛ اما قواعد و مبانی و فرایند هایی وجود دارند که به سبب عام بودن در بیشتر زبان ها دیده می شوند. شناخت این قواعد و مبانی و فرایند ها می تواند در درک بهتر رابطه «مصداق لفظ مفهوم» در همه عرصه های علم و فناوری به متخصصان و مترجمان و فرهنگ نویسان و حتی دانشجویان، نه تنها در جوامع تولیدکننده علم و فناوری که در جوامع واردکننده آنها نیز، کمک کند. در این مقاله، توصیفی از این قواعد و مبانی و فرایند ها ارائه می شود.