بررسی تأثیر غلظتهای مختلف شوری بر بافت آبشش ماهی بنی (Barbus sharpeyi)

ماهی بنی از خانواده ی کپورماهیان از گونه های مهم و تجاری در منطقه جنوبی ایران و خلیج فارس محسوب شده و از لحاظ تغذیه ای و اقتصادی بسیار حائز اهمیت می باشد.
با توجه به اهمیت سازگاری ماهیان با شوری های مختلف در محیط های متفاوت و قدرت تنظیم یونی و اسمزی و حفظ هموستاز بدن مطالعه اخیر صورت گرفته است.
برای انجام این پژوهش تعداد 144 قطعه ماهی بنی سالم با میانگین وزنی g 36/2 ± 350 و طول Cm 25/1± 25 در پنج گروه مورد مطالعه قرار گرفتند. گروه اول به عنوان شاهد در آب معمولی شهری کلرزدایی شده و چهار گروه بعدی به ترتیب در غلظت هایی شوری ppt 4، 8، 12و 16 در شرایط یکسان نگهداری شدند. در روزهای 1، 3، 7، 14، 21 و 28 از کمان آبششی دوم از سمت چپ نمونه هایی به ضخامت حداکثر cm 5/0 تهیه و در محلول بوئن قرار داده شدند. سپس به روش استاندارد و معمول تهیه مقاطع بافتی برش هایی به ضخامت μm 6- 5 تهیه و رنگ آمیزی H&E بر روی آن ها انجام گرفت.
نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که انتقال تدریجی ماهی بنی به آب با شوری بالا باعث تغییرات واضح در تعداد و نحوه توزیع سلول های کلراید در روزهای مختلف نمونه برداری همراه بوده است. بویژه این تغییرات در اندازه این سلول ها در دو موضع فیلامنتی و لاملایی مشهود بوده است.
نتیجه گیری نهایی: با توجه به روند کاهشی منابع آب شیرین از این تحقیق می توان نتیجه گرفت که ماهی بنی تا چه اندازه می تواند بدون تغییر در ساختار آبشش در مقابل شوری مقاومت کند. این یافته ها نشان داد که ماهی بنی شوری پسند بوده و غلظت g/l 4 برای آن بهینه و غلظت های g/l 12 و 8 برای آن قابل تحمل می باشد.