بررسی اثر مهاری سیلیبینین بر رشد و خواص بنیادینگی مامواسفیرهای حاصل از سلول های رده MCF-7

مجموعه کوچکی از سلول ها با عنوان سلول های بنیادی سرطان با قابلیت خودنوزایی و تمایز به سایر سلول های توموری در بافت توموری وجود دارند که هدف گیری آن ها از عود مجدد سرطان جلوگیری می کند. سیلیبینین که از گیاه خار مریم از تیره کاسنی با نام علمی Silybum Marianum به دست می آید واجد خواص ضد سرطانی است. با این وجود مطالعات کمی در خصوص اثر این ماده بر بنیادینگی سلول های بنیادی سرطان وجود دارد، لذا هدف این مطالعه بررسی اثر سیلیبینین بر توانایی خودنوزایی، رشد، بیان شاخص ها و ژن های بنیادینگی مامواسفیرهای حاصل از سلول های رده MCF-7 است.
در این مطالعه آزمایشگاهی مداخله ای، مامواسفیرهای حاصل از رده سلولی MCF-7، با غلظت های مختلف سیلیبینین به مدت 72 ساعت تیمار شدند. سپس درصد زنده مانی سلول ها توسط آزمون MTS بررسی و دز 50% کشندگی (IC50) آن برای اجرای بقیه آزمون ها مورد استفاده قرار گرفت. در ادامه توانایی تشکیل کلونی و اسفیر، تهاجم و بیان ژن های بنیادینگی (Oct4 ،KLF4) در مامواسفیرهای تیمار نشده و تیمار شده با سیلیبینین مورد بررسی قرار گرفتند.
سیلیبینین به صورت وابسته به دز سبب کاهش سلول های MCF-7 در مامواسفیرها شد. سیلیبینین در دز 150 میکرومولار (IC50) سبب کاهش4/6 برابری توانایی تشکیل اسفیر، کاهش 11/2 برابری توانایی تشکیل کلونی و کاهش معنی دار (0/008p<) تهاجم و بیان ژن های بنیادینگی شد.
سیلیبینین با کاهش رشد، کلونی زایی، اسفیرزایی، تهاجم و همچنین کاهش بیان ژنهای بنیادینگی می تواند کاندید مناسبی برای هدف گیری سلول های بنیادی سرطان باشد.