مکان یابی آب خوان های نواحی مرتعی با تصاویر ماهواره ای (مطالعه موردی: دشت شهرستان قروه)

در سال‏های اخیر با توجه به کمبود آب سطحی و افزایش جمعیت و توسعه کشاورزی، توجه به آب‏های زیرزمینی و مدیریت و استخراج آن افزایش یافته است. آب های زیرزمینی یکی از منابع باارزش آب شیرین محسوب می‏شوند، به گونه‏ای که این منبع به یکی از منابع حیاتی باارزش تبدیل شده است. استخراج آب زیرزمینی در سال‏های اخیر به پایین رفتن سطح این آب منجر شده است، به طوری ‏که از سال های 1365 و 1366 تا پایان سال 1393 به مقدار 9/19 متر در دشت قروه رسیده است و این دشت را به یکی از دشت‏های ممنوعه از 625 دشت ممنوعه کشور تبدیل کرده است. در این پژوهش با کمک داده های دورسنجی و GIS مناطق دارای پتانسیل آب زیرزمینی شناسایی شد. لایه هایی که برای مکان‏یابی آبخوان در این پژوهش ایجاد شدند، زمین‏شناسی، توپوگرافی و شیب، خطواره و تراکم خطواره، زهکشی و شبکه زهکشی، کاربری اراضی و نقشه پوشش گیاهی هستند. در نهایت نقشه نهایی با کمک لایه های مربوط به آن با روش فازی در محیط GIS به دست آمد. نقشه به دست آمده به پنج گروه دارای پتانسیل خیلی خوب، خوب، متوسط، ضعیف و خیلی ضعیف تقسیم شد. نتایج نشان داد مناطق دارای پتانسیل خوب و خیلی خوب با مساحت 136461 هکتار که حدود نصف مساحت دشت یادشده است، بیشتر در قسمت‏های شمالی و شرقی و منطبق بر زمین‏های آبرفتی و دارای پوشش گیاهی و شیب پایین و مناطق دارای پتانسیل‏های کمتر، بیشتر در قسمت‏های جنوبی و بر مناطق پرشیب و دارای پوشش سنگی مستحکم منطبق اند.