اثربخشی درمان شناختی- رفتاری گروهی بر احساس گناه مراقبان خویشاوند مبتلایان به آلزایمر

هدف مطالعه حاضر بررسی اثربخشی درمان شناختی - رفتاری گروهی بر احساس گناه مراقبان خویشاوند مبتلایان به آلزایمر بود.
این پژوهش مطالعه ای نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل بود . جامعه آماری پژوهش مراقبان خویشاوند مونثی بودند که از بیماران مبتلا به آلزایمر تحت پوشش انجمن آلزایمر ایران در سال 1390 مراقبت می کردند، 32داوطلب به شیوه در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دوگروه آزمایش و کنترل گماشته شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه های احساس گناه کلی و احساس گناه مراقب بود که دردو مرحله پیش آزمون، پس آزمون به وسیله دو گروه تکمیل گردید. جلسات درمان به مدت 14جلسه به طول انجامید. به منظور تجزیه تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و استنباطی(تحلیل کوواریانس، تحلیل کواریانس چند متغیره) استفاده شد.
نتایج نشان داد میزان احساس گناه کلی و احساس گناه مراقب پس از درمان شناختی- رفتاری گروهی در گروه آزمایش نسبت به پیش آزمون و گروه کنترل به طور معناداری کاهش یافته بود(1 0/0>p).
بر اساس یافته های پژوهش حاضر درمان شناختی- رفتاری گروهی می تواند باعث کاهش احساس گناه کلی و احساس گناه مراقب در مراقبان خویشاوند مبتلایان به آلزایمر شود و به عنوان یک درمان کم هزینه برای مراقبت کنندگان خویشاوند مبتلایان به آلزایمر پیشنهاد می شود.