بررسی مسائل، مشکلات و اثرات زیست محیطی آبیاری موضعی نواری

آبیاری اراضی زراعی به روش موضعی نواری (نوارهای تیپ) یکی از مسائلی است که امروزه شاهد گسترش روزافزون آن در اکثر نقاط کشور هستیم. تاکید و تمرکز بیش ازحد بر مسئله ی کمبود آب، گهگاه باعث ارائه ی راهکارهایی نظیر آبیاری تیپ برای زراعت ها می شود که ممکن است به طور موقت مشکلات منابع آب را تخفیف داده اما با گذر زمان اثرات سوء جبران ناپذیری بر محیط زیست بگذارد. در این مقاله علاوه بر بحث و بررسی مسائل و مشکلات ذاتی آبیاری موضعی تیپ، با انجام محاسبات مربوط به میزان پلاستیکی که در این روش ممکن است وارد محیط زیست شود، به بررسی مسائل و مشکلات زیست محیطی این روش پرداخته شده است. محاسبات نشان دهنده ی این واقعیت است که در صورت ادامه ی این روند سهم کشاورزی در تولید ضایعات پلاستیکی بسیار زیاد خواهد بود. اثرات پلاستیک های پلی اتیلن بر محیط زیست شامل جابجایی تکه های پلی اتیلن در اثر باد و یا سایر عوامل و تبدیل آلودگی از یک منبع نقطه ای و متمرکز به یک آلاینده با ابعاد گسترده و غیرمتمرکز و درنتیجه شیوع تصاعدی اثرات نامطلوب آن نظیر خفه شدن حیوانات دریایی در اثر خوردن ذرات شناور پلاستیکی و یا گرفتار شدن در زباله های پلاستیکی و ایجاد اختلالات هورمونی در آن ها و نهایتا ورود به چرخه ی غذایی انسان، اثر پلاستیک های پلی اتیلن بر دام ها، آلودگی منابع خاک و آب و ماندگاری بالا، کاهش میزان تهویه ی خاک، ایجاد آلودگی بصری و کاهش توریست، ایجاد سموم مضر نظیر دی اکسید کربن، دیوکسین های خطرناک در اثر سوزاندن نوارهای تیپ و تهدید کیفیت هوا و نهایتا کمک به تشدید گرمایش جهانی است. در صورت لحاظ ننمودن این ملاحظات از طرف سیاست گذاران و مدیران آب کشور ممکن است این روش آبیاری علاوه بر هدر دادن سرمایه های ملی، باعث از بین رفتن منابع طبیعی و بهره برداری ناپایدار از خود روش شود.