اثربخشی آموزش مهارت های ارتباط صمیمانه (PAIRS) بر افزایش سازگاری و رضایتمندی زناشویی زنان مبتلا به سرطان

سرطان یکی از جدی‏ترین بیماری های مزمن و از عوامل تهدیدکننده سلامت جامعه به شمار می‏رود. ازاین بین، سرطان پستان شایع ترین سرطان تشخیص داده شده در زنان می‏باشد. امروزه در حوزه روان شناسی بالینی برخی از پژوهشگران با اجرای مداخلات روانی اجتماعی به دنبال بررسی اثر آن بر بیماران مبتلا به سرطان پستان و کیفیت زندگی آن ها می‏باشند. این پژوهش نیز باهدف بررسی اثربخشی آموزش مهارت های ارتباط صمیمانه بر افزایش سازگاری و رضایتمندی زناشویی زنان مبتلا به سرطان پستان به انجام رسید.
روش پژوهش ازنظر هدف، کاربردی و ازنظر دخالت محقق در گردآوری داده ها، شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل کلیه بیماران مبتلا به سرطان پستان مقیم در آسایشگاه مرکز رادیوتراپی و انکولوژی امام رضا (ع) مشهد در تابستان سال 1395 می باشد که 32 نفر بودند. نمونه گیری به شیوه در دسترس هدفمند انجام شده است و 24 نفر که معیارهای ورود را دارا بودند، انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه 12 نفری آزمایش و کنترل قرار گرفتند. آزمودنی ها در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون با پرسشنامه‏ های رضایت زناشویی انریچ و سازگاری زناشویی هارموهان سینگ موردسنجش قرار گرفتند. گروه آزمایش 8 جلسه 5/1 ساعته، آموزش مهارت های ارتباط صمیمانه را دریافت نمودند و گروه کنترل تحت هیچ مداخله ای قرار نگرفتند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و با روش تحلیل کوواریانس تک متغیری (ANCOVA) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: گروه مداخله نسبت به گروه کنترل در میزان سازگاری و رضایتمندی زناشویی، افزایش معنی داری را نشان داد (05/0p<).
بحث و نتیجه‏ گیری: با توجه به یافته های موجود آموزش مهارت های ارتباط صمیمانه PAIRS می‏تواند در افزایش سازگاری و رضایتمندی زناشویی موثر باشد.