خاستگاه تربیتی مدارا در قرآن کریم و سیره معصومین (ع)

مدارا از اصول اساسی زندگی اجتماعی است که در آموزه های قرآنی و حدیثی توجه ویژه به آن شده است. پرداختن به این اصل اساسی در دنیای کنونی که سازوکارهای مدرن امواج گستر، حصارهای جغرافیایی، عقیدتی، فرهنگی و... را فرو ریخته است. اهمیت آن را دو چندان پیدا می کند. مهم ترین سوالی که در این باره مطرح است نقش اساسی و تاثیر ویژه آن در حوزه تربیت است. زیرا تربیت، رسالت بزرگ پرورش انسان هایی را بر عهده دارد که آمادگی موافقت با این جبهه گشایی متکثر و متنوع را پیدا کند. این مقاله با بهره برداری از روش تحقیق تلفیقی (معناشناسی-تحلیلی) در صدد آن است که خاستگاه تربیتی مدارا در تربیت را با ابزارهای قرآنی و حدیثی تبیین نماید؛ برای دست یابی به این هدف سترگ، نخست واژه های تربیت و مدارا را با تکیه برآموزه های دینی معنا کرده است، سپس آن عرصه های مدارا در حوزه های عقیدتی ایمانی، اخلاقی رفتاری و فرهنگی اجتماعی را تحلیل وآن گاه چگونگی جایگاه مدارا در حوزه تربیت را روشن نموده است. در پایان اصول مهمی که لازم است در عرصه های تربیتی مدارا شود، تبیین نموده است؛ مانند: ملایمت در برابر تندی، جمع نرم گویی و حق گویی، رواداری خطای انسانی، تقدم چگونه گفتن بر چه گفتن و... .