ارزیابی تیپ رشد و سازگاری به خشکی در اکوتیپ های جو وحشی (Hordeum spontaneum L.)

این تحقیق با هدف بررسی تنوع و توزیع جغرافیایی تیپ رشدی در اکوتیپ های جو وحشی (Hordeum spontaneum)، ارتباط آن با اقلیم زیستگاه و سازگاری با خشکی و بهره برداری از آن در تحقیقات به نژادی جو انجام شد. 18 اکوتیپ جو وحشی از بانک ژن گیاهی ملی ایران، در آزمایشات گلخانه ای و مزرعه ای در سال زراعی 91-1390 مورد بررسی قرار گرفتند. آزمایش گلخانه ای با هدف بررسی سازگاری نسبت به تنش خشکی و آزمایش مزرعه ای به منظور تعیین تیپ رشد و هر دو آزمایش در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار انجام شدند. در آزمایش گلخانه ای، آبیاری گلدان ها تا آغاز مرحله خروج سنبله به صورت متداول انجام و پس از آن، دو تیمار آبی شامل؛ آبیاری متداول (100-95 درصد ظرفیت زراعی) و تنش خشکی (30-25 درصد ظرفیت زراعی) اعمال شد. کشت مزرعه ای در دو آزمایش شامل کشت بذرهای بهاره سازی شده و بذرهای بهاره سازی نشده، انجام شد. بررسی تیپ رشدی اکوتیپ های جو نشان داد که اکوتیپ های بومی اقلیم بیابانی و بیابانی سرد، دارای تیپ رشدی III و اکوتیپ های اقلیم مدیترانه ای و استپی سرد به ترتیب دارای تیپ رشدی IV و V بودند. ضرایب همبستگی صفات، ارتباط معنی دار تحمل تنش و تیپ رشدی را نشان داد و اکوتیپ های دارای نیاز سرمایی کمتر، سازگاری بیشتری نسبت به خشکی داشتند. نتایج کلی نشان داد که اکوتیپ های جو وحشی بومی اقلیم های بیابانی و بیابانی سرد با داشتن نیاز بهاره سازی پایین تر و زودرسی بیشتر، تحمل بالاتری نسبت به تنش خشکی داشتند و می توان این منابع ژنتیکی ارزشمند را به منظور بهره برداری مستقیم (انتقال ژن) و یا به عنوان والدین در برنامه های اصلاحی برای صفات سازگاری نسبت به تنش خشکی مورد استفاده قرار داد.