بررسی تغییرات تبخیر و تعرق مرجع طی سده ی بیست و یکم در برخی مناطق نیمه خشک ایران

در این مطالعه، روند تغییرات تبخیر و تعرق مرجع (ET0) و عوامل کنترل کننده آن طی دوره های 1966-2100 در شش ایستگاه سینوپتیک غربی کشور مطالعه شد. بدین منظور خروجی های مدل اقلیمی HadCM3 تحت سناریوی انتشار B2 توسط مدل SDSM ریزمقیاس سازی شد. نتایج این پژوهش نشان داد که در سه دوره 30 ساله ابتدایی، میانی و انتهایی قرن 21، ET0 (میانگین تمامی ایستگاه ها) به ترتیب 12/5، 33/7 و 01/11 درصد نسبت به دوره پایه (1966-1990) افزایش خواهد یافت. بر مبنای نتایج آزمون روندیابی من-کندال، روند ET0 طی 1966-2010 در اکثر ایستگاه ها به طور غیر معنی داری (در سطح 95 درصد) صعودی بوده است. روند افزایشی ET0 در گذشته احتمالا به دلیل روند صعودی شدت تشعشع خورشیدی و دما و روند نزولی رطوبت نسبی در منطقه بوده است. همچنین در اغلب ایستگاه ها، روند صعودی میانگین ET0 در دوره های 2011-2040 و 2071-2100 معنی دار و در 2041-2070 غیر معنی دار خواهد بود. روند افزایشی ET0 در آینده احتمالا به دلیل افزایش دما می باشد.