تاثیر شرایط بی وزنی شبیه سازی شده بر سطح سرمی فاکتور رشد اندوتلیال عروقی موش های صحرایی نر نژاد ویستار

قرارگیری طولانی مدت در شرایط بی وزنی بر سیستم های مختلف بدن از جمله سیستم قلبی- عروقی تاثیرگذار است. سلول های اتدوتلیال موجود در لایه داخلی دیواره عروق نیز در این شرایط پاسخ های متفاوتی از خود نشان می دهند که بررسی آن به درک بهتر بیماری های قلبی- عروقی هم در فضانوردان و هم بر روی زمین کمک می کند. هدف از انجام این پژوهش، بررسی تاثیر شرایط بی وزنی بر سطح سرمی فاکتور رشد اندوتلیال عروقی به عنوان محرک فرآیند آنژیوژنز و واسکلوژنز است. تعداد 20 موش نر نژاد ویستار به طور تصادفی در دو گروه کنترل و بی وزنی تقسیم شدند. برای شبیه سازی بی وزنی بر روی زمین، از مدل تعلیق پاهای عقبی به مدت شش هفته استفاده شد. پس از خون گیری از بطن چپ، سرم جدا و میزان فاکتور رشد اندوتلیال عروقی یا VEGF با روش الایزا اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که میزان VEGF در شرایط شبیه سازی شده بی وزنی افزایش داشته اما این افزایش در مقایسه با نمونه های گروه کنترل معنادار (p>0.05) نبود. به نظر می رسد که بی وزنی مدل تعلیق پاهای عقبی جوندگان تاثیری بر میزان فاکتور رشد اندوتلیال عروق در سطح سرم در موش های صحرایی نر نژاد ویستار نمی گذارد. این مسئله می تواند ناشی از پاسخ سازشی بدن بعد از شش هفته یا عدم نقش فاکتور VEGF برای تغییرات قلبی- عروقی در بی وزنی و وجود نقش احتمالی برای سایر فاکتورها باشد. مطالعه تغییرات سایر فاکتورهای عروقی یا تغییرات روزانه فاکتور VEGF در شرایط بی وزنی، می تواند به درک بهتر این موضوع کمک کند.