نقش اهل بیت(ع) در بنیان گذاری «علم صحیح» از منظر احادیث فریقین

در اواخر قرن اول به تدریج جامعه اسلامی با رشد جریانات علمی مواجه شد. در این زمان، بلاد مختلف تحت تاثیر میراث اصحاب و تاثرات فرهنگی از ملل مختلفی که در اثر فتوحات با مسلمانان در آمیخته بودند (مانند ایران و روم و مصر و یونان) سفره های علمی متنوعی را در جامعه گستردند. در این میان امامان اهل بیت توانستند نظر بخشی از جامعه را به سوی خود جلب کنند؛ به طوری که ایشان امامان را تنها حامل علم صحیح نبوی می دانستند و مرجع اصلی و منحصر علم را این خاندان می شناختند. پرسش این نوشتار این است که چگونه این رویش فکری در شیعیان حاصل شد، به ویژه اینکه فضای سیاسی و فرهنگی جامعه و دستگاه حاکم نسبت به امامان اهل بیت کاملا متمایز و بعضا در تعارض و تزاحم بوده است.