مقایسه اثرات حاد و مزمن متفورمین بر شاخص های استرس اکسیداتیو در سرم رت های نر آلزایمری شده با استرپتوزوتوسین

مطالعات نشان داده که متفورمین اثرات متفاوتی بر یادگیری و حافظه دارد. در این مطالعه اثرات درمانی مصرف حاد و مزمن متفورمین بر به خاطر آوری حافظه و برخی فاکتورهای استرس اکسیداتیو سرم در رت های نر آلزایمری شده با استرپتوزوتوسین بررسی شد.
در این مطالعه تجربی 48 سر رت به 6 گروه تقسیم شدند: گروه سالین-سالین، گروه استرپتوزوتوسین - سالین و گروه های تیمار با استرپتوزوتوسین به همراه متفورمین (یک نوبته، یک هفته، سه هفته و یازده هفته). تزریقات داخل بطن مغزی استرپتوزوتوسین (mg/kg3) در روز اول و سوم پس از جراحی انجام شد. تزریقات داخل صفاقی سالین (ml/kg) یا متفورمین (mg/kg200) از یک روز قبل از جراحی شروع و تا پایان دوره تیمار ادامه داشت. حافظه حیوانات با یادگیری اجتنابی غیرفعال ارزیابی و سرم های خون جهت سنجش سطح مالون دی آلدهید، سنجش سطح آنتی اکسیدانی کل، سنجش سطح آنزیم های سوپراکسیددیسموتاز و کاتالاز مورد استفاده قرار گرفتند.
استرپتوزوتوسین به طور معنی داری باعث کاهش بازخوانی حافظه و سطح آنتی اکسیدان کل، سطح آنزیم های کاتالاز و سوپراکسیددیسموتاز و افزایش معنی دار سطح مالون دی آلدهید نسبت به گروه کنترل شد (001/0p<) و تزریق متفورمین(یک نوبته، یک هفته و سه هفته) منجر به بهبود بازخوانی حافظه و فاکتورهای استرس اکسیداتیو سرم نسبت به گروه استرپتوزوتوسین شد (001/0p<). درحالی که تزریق متفورمین در گروه یازده هفته اختلاف معنی داری نسبت به گروه استرپتوزوتوسین نشان نداد (05/0

نتیجه گیری

به نظر می‏رسد که مصرف حاد و مزمن متفورمین اثرات متفاوتی بر بازخوانی حافظه دارد که احتمالا ناشی از اثر مصرف مزمن متفورمین در افزایش سطح فاکتورهای استرس اکسیداتیو در سرم است.