اثر جیبرلین و سیتوکینین بر بهبود صفات جوانه زنی و بنیه بذر زوال یافته ارقام ذرت (Zea mays L)

این تحقیق به منظور تعیین اثر هورمون های سیتوکینین و جیبرلین بر بهبود صفات جوانه زنی ارقام ذرت با بنیه های متفاوت صورت گرفت. آزمایش در سال 1394 در آزمایشگاه بذر گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده علوم زراعی و دامی دانشگاه تهران انجام گرفت. ارقام ذرت مورد استفاده شامل رقم هیبرید سینگل کراس 704 و رقم هیبرید سینگل کراس 260 بودند. آزمون جوانه زنی استاندارد به منظور تعیین قوه نامیه دو رقم بذر ذرت به صورت کاملا تصادفی انجام شد. رقم 704 نسبت به رقم 260 شاخص های جوانه زنی بالاتری را نشان داد. سپس بذرها به منظور ایجاد بنیه های متفاوت تحت آزمون پیری زودرس در زمان های 15 و 10،5 روز و پس از آزمون پیری زودرس اثر غلظت های متفاوت هورمون سیتوکینین و جیبرلین بر بذرهای زوال یافته ارقام ذرت به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در 4 تکرار مورد بررسی قرار گرفتند. در کلیه آزمایشات صفات درصد و سرعت جوانه زنی، طول ریشه چه، طول ساقه چه، وزن تر ریشه چه، وزن تر ساقه چه، وزن خشک ریشه چه و وزن خشک ساقه چه اندازه گیری شد. نتایج حاصل نشان داد که پیری یا زوال بذر سبب کاهش درصد و سرعت جوانه زنی، طول ریشه چه، وزن تر ریشه چه، وزن تر ساقه چه، وزن خشک ریشه چه و وزن خشک ساقه چه می شود. تحت تیمارهای پیری زودرس تفاوت بین ارقام معنی دار بود. در رقم 704 صفات اندازه گیری شده تحت تیمارهای پیری زودرس کاهش کم تری را نسبت به رقم 260 نشان داد. تیمار بذرهای زوال یافته با هورمون های جیبرلین و سیتوکینین سبب بهبود صفات اندازه گیری گردید. اثر غلظت های بالاتر هورمون در تیمارهای طولانی مدت پیری بسیار چشمگیر بود. افزایش غلظت هورمون ها از 50 میکرومول به 150 میکرومول سبب بهبود صفات اندازه گیری شد.