ارزیابی تطبیقی کارایی ساختار وضوح نظام های شناسگر دیجیتالی

اصلی ترین راه حلی که برای مشکلات ثبات و یکتایی در حوزه شناسایی اشیاء دیجیتالی در محیط وب ارائه شده است استفاده از شناسگرهای دیجیتالی به جای «یو.آر.ال.» است. پایه اصلی این راه حل در نظام های شناسگر دیجیتالی مکانیزمی با نام وضوح است. وضوح، فرآیند ارسال شناسگر مبتنی بر نام به یک سرویس شبکه ای (نظام شناسگر دیجیتالی) و در بازگشت دریافت یک یا چند قطعه از اطلاعات جاری مربوط به شئ شناسایی شده، مانند مکان («یو.آر.ال.») آن شئ است. با توجه به اینکه این مکانیزم به عنوان پایه اصلی بخش فنی نظام های شناسگر دیجیتالی شناخته می شوند، این نظام ها سعی دارند تا با روش های مختلف اقدام به پیاده سازی این مکانیزم با کیفت محتوایی و فنی بالا کنند. بر این اساس، ارزیابی کارایی ساختار وضوح نظام های شناسگر دیجیتالی در پژوهش حاضر مورد توجه قرار گرفته است. به منظور دستیابی به این هدف، ضمن بررسی این مکانیزم از منظر تئوری اشیاء دیجیتالی، بر مبنای روش ارزیابی روشنگرانه، فرآیندی شامل دو گام طراحی و اجرا شد. در گام اول اقدام به طراحی چارچوب پایه ارزیابی کارایی ساختار وضوح به روش دلفی شد. چارچوب پایه ارزیابی استخراج شده در این گام شامل 9 شاخص کارایی ثبات مفهومی و فنی وضوح، قابلیت های همکاری و اطمینان، سرعت و کارایی، مقیاس پذیری، وضوح چندگانه، کارکرد اینترنتی و عدم نیاز به نصب است. درگام دوم، با استناد به چارچوب پایه طراحی شده، اقدام به ارزیابی تطبیقی 6 نظام شناسگر دیجیتال مطرح در سطح جهان به روش «تاپسیس» شد. نتایج این ارزیابی نشان داد که نظام های «دی.ا.آی.»، «هندل» و «یو.سی.آی.» دارای انطباق بالا، نظام «پی.یو.آر.ال.» دارای انطباق متوسط و نظام «آ.ر.ک.» دارای انطباق کمی با چارچوب پایه ارزیابی کارایی هستند و نظام «یو.آر.ان.» بدون پیاده سازی مشخصی برای مکانیزم وضوح، هیچگونه انطباقی را با این چارچوب پایه ندارد. در تحلیل این نتایج نیز مشخص شد که از مهمترین دلایل کارایی بالای نظام های دارای انطباق بالا را می توان استفاده از وب پروکسی به عنوان رابط کاربری، استفاده از راهکارهای افزایش دهنده سرعت و کارایی از جمله تکثیر و حافظه نهان و پیاده سازی مکانیزم وضوح چندگانه معرفی کرد. نتایج این پژوهش می تواند توسط پژوهشگران فعال در محیط دیجیتالی و کاربران و مجریان این نظام ها مورد استفاده قرار گیرد.