پایداری علف کش متریبوزین در خاک هایی با ویژگی ها و پیشینه مصرف متفاوت و تاثیر آن بر یولاف زراعی (Avena sativa L.)

جهت مطالعه اثر خصوصیات خاک و سابقه مصرف علف کش متریبوزین بر پایداری این علف کش و اثر آن بر گیاهسوزی یولاف زراعی، آزمایشی به صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار و در موسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور در سال 1391 انجام گرفت. عامل اول نوع خاک در شش سطح (شامل همدان 15 سال و بدون سابقه مصرف، جیرفت 15 سال و بدون سابقه مصرف، اصفهان دو سال و مشهد سه سال سابقه مصرف) بوده و عامل دوم مقادیر علف کش متریبوزین (شامل مقادیر صفر، 1/0، 3/0، 7/0، 1 و 5/1 کیلوگرم در هکتار) بود. سه ماه قبل از کشت یولاف، گلدان های حاوی خاک های مذکور با مقادیر مورد نظر علف کش متریبوزن تیمار شده و هر سه روز یکبار آبیاری گردیدند. بعد از سه ماه بذور یولاف در گلدان ها کشت و 4 هفته بعد برداشت انجام شد. صفات طول ریشه و ساقه و وزن تر ریشه و ساقه نسبت به شاهد (عدم مصرف علف کش) اندازه گیری و منحنی های دز-پاسخ رسم گردید. نتایج نشان داد در خاک های مختلف افزایش مقادیر علف کش سبب گیاهسوزی بالاتر در یولاف گردید ولی افزایش میزان رس و ماده آلی و همچنین افزایش سابقه مصرف، از شدت تاثیر بقایای متریبوزین کاست و بالاترین و پایین ترین میزان گیاهسوزی یولاف به ترتیب در خاک های جیرفت بدون سابقه مصرف و همدان با 15 سال سابقه مصرف مشاهده گردید.