اثرات ال-کارنیتین بر روی پارامترهای التهابی و آنژیوژنز در مدل التهابی Air Pouch در موش صحرایی

این مطالعه، با هدف بررسی اثرات داروی ال-کارنیتین (L-Carnitine یا L-car) بر روی پارامترهای التهابی و آنژیوژنز در مدل التهابی Air pouch انجام شد.
در ناحیه ی پشتی موش های صحرایی نر نژاد Wistar، پس از بیهوشی به ترتیب 20 و 10 میلی لیتر هوای استریل در روزهای 1 و 3 به صورت زیر پوستی تزریق شد. در روز 6، کاراژنین به داخل Pouch تزریق گردید. نرمال سالین به عنوان شاهد و L-car با دزهای 250، 500، 1000 و 2000 میکروگرم به ازای هر موش، هم زمان با تزریق کاراژنین و همچنین 24 و 48 ساعت بعد از آن به داخل Pouch تزریق شد. بعد از 72 ساعت، مایع داخل Pouch برای تعیین حجم اگزودا و شمارش لکوسیتی و اندازه گیری غلظت Vascular endothelial growth factor (VEGF) و Interleukin-1 beta (IL-1ß) جمع آوری و بافت گرانولومای تشکیل شده از بدن حیوان جدا و توزین گردید. برای تعیین آنژیوژنز در بافت گرانولوما، از روش سنجش غلظت هموگلوبین استفاده شد.
L-car با تمام دزهای به کار رفته، تجمع لکوسیتی را در اگزودا کاهش داد (001/0 > P)، اما وزن بافت گرانولوما فقط با دز 2000 میکروگرم کم شد (001/0 > P). حجم اگزودا نیز با تمام دزها و سطح IL-1ß با دزهای 250 و 500 میکروگرم دارو به صورت معنی داری کاهش یافتند. L-car، نه تنها اثرات مهاری بر روی VEGF نداشت، بلکه دز 1000 میکروگرم آن سطح VEGF را افزایش داد (010/0 > P).
L-car، اثرات ضد التهابی دارد، اما با دزهای به کار رفته، فاقد اثر ضد آنژیوژنز در این مدل بود. احتمال می رود اثرات ضد التهابی L-car با اثر مهاری آن بر روی IL-1ß مرتبط باشد.