استاد شهریار و انقلاب اسلامی ایران

آنچه در نگاه اول از تورق در گلستان پرنقش و نگار دیوان استاد سیدمحمدحسین شهریاردر دل وجان خواننده به دست می آید،غزل واره های سهل و ممتنع اما زلال و روان عشقی سر کشیده و ناکام است که از اوان جوانی دامنگیر روح خام عاشقی دلشکسته می شود و رفته رفته، دم شعرهایش را آتشین تر می کند، با این همه شگفت اینجاست که امواج سرکش این عشق به وصال نارسیده، نه تنها شهریار را به ورطه نومیدی و دل شستن از زندگانی نمی کشاند، بلکه از صورت به معنا می رود و در واقع از رهگذر این عشق، گوهرهای ناب در جانش تلالو می یابد و روزنی از نور و معرفت برای وصال حضرت ابدی بررویش گشوده می شود.
نویسندگان و محققان بسیاری تاکنون در شرح احوال این شاعر شیدا کتابها و مقالات نوشته اند؛ اما آنچه که نگارنده را برآن داشت تا قلم دروادی شعرشهریاربگرداند، وجود گوهر گران و در پنهان شده نایابی است که تماشاگران شهرشعرشهریار، کمتر در ارزش و خاصیت گرانسنگی آن قلم زده اند. این گنجینه پربها، وقف هنرمندانه واژگان جادویی شهریار به انقلاب اسلامی و آرمان های جاودانه ومیراث عظیم امام خمینی(ره) است.
بررسی دیوان شهریارنشان می دهدکه وی ازدوران نوپایی نهال انقلاب،بسان باغبانی وفادار، نقش موثری درحراست ازاین درخت تازه به ثمررسیده ایفامی کند.بی گمان بخش عمده ای ازمحبوبیت وی در نزدمردم ایران،افزون برغزل های شورانگیز فارسی و مجموعه بی نظیر«حیدربابا»، مدیون همراهی خالصانه وبی شائبه او باجریان انقلاب اسلامی مردم ایران است.
نکته مهم درخصوص اشعارانقلابی شهریاراین است که وی به خاطرسرودن این گونه شعرهای انقلابی آماج سرزنش برخی ازشاعران چپگرای معاصربودودراین حال شهریار سرسختانه ایستاده بودوازارزشهای دینی وانقلابی دفاع می نمود.
نویسنده دراین نوشتارباارایه تحلیلی ازسروده های انقلابی شهریار،ردپای اشعاراین شاعربزرگ معاصردرخصوص انقلاب اسلامی ورهبری عظیم الشان آن را بررسی می نماید.