شاعر صلح و دوستی

شهریار شاعر عرصه های مختلف است. هم سراینده زیباترین سروده های غنایی است و هم گوینده اشعار تعلیمی. هم ترجمان عواطف و احساسات و آرزوهای فردی خویش است و هم زبان بیان حسرتها و آرمانها و آرزوهای بشری. هم شاعری کلاسیک در ردیف حافظ و سعدی است و هم شاعری نوسرا و از نخستین پیروان نیما.
کسانی شهریار را ستایش می کنند، بیشتر بر اشعار غنایی و غزلیات حافظانه او تکیه می کنند؛ یا بر شعرهای بسیار زیبای عاطفی و هنرمندانه او همانند «ای وای مادرم» و «هذیان دل» انگشت می نهند؛ در حالی که در اشعار شهریار سروده هایی نیز هست که حاوی جهان بینی و نگرشهای فلسفی اوست. اگر چه این نوع اشعار از لحاظ هنری و زیبایی شناختی به پای اشعار دیگر او نمی رسد، از جهت شناخت اندیشه ها و دیدگاه های فلسفی و انسانی و اجتماعی شاعر بسیار اهمیت دارد.
بخشی از اشعار فکری و فلسفی شهریار به تبیین بینش انساندوستانه و صلح طلبانه او اختصاص دارد که در این مقاله مورد بحث قرار گرفته است.