بررسی اثر محلول پاشی متانول برصفات زراعی و مورفو فیزیولوژیک آفتابگردان روغنی (Helianthus annuusL.) تحت شرایط تنش قطع آبیاری

به منظور بررسی اثر محلولپاشی متانول بر صفات زراعی و مورفوفیزیولوژیک آفتابگردان روغنی تحت شرایط تنش شرایط قطع آبیاری، تحقیقی به صورت کرت خرد شده (اسپلیت پلات) در قالب طرح آماری بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1391 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین (پیشوا) اجرا شد. عامل اصلی در این آزمایش قطع آبیاری و عامل فرعی متانول بود. تیمار قطع آبیاری در سه سطح عدم تنش (شاهد)، تنش در مرحله گلدهی، تنش در مرحله پر شدن دانه در تیمارهای اصلی و تیمار محلولپاشی متانول در چهار سطح شاهد، 10، 20، 30 درصد حجمی در تیمارهای فرعی قرارگرفتند. زمان محلولپاشی در سه مرحله هشت برگی، 15 و 30روز بعد از اولین محلول پاشی انجام گرفت. نتایج نشان دادند که اثرات ساده قطع آبیاری و محلولپاشی متانول و اثرات متقابل آنها بر عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، وزن هزار دانه، قطر طبق و هدایت الکتریکی در سطح یک و پنج درصد معنیدار شدند. حداکثر عملکرد دانه بهعنوان مهمترین صفت مورد بررسی از تیمار عدم تنش و محلولپاشی متانول 20 درصد حجمی بهمیزان 667/3205 کیلوگرم در هکتار بهدست آمد و کمترین عملکرد دانه متعلق به تیمار تنش در مرحله پر شدن دانه و عدم محلولپاشی متانول بهمیزان 371/1648 کیلوگرم در هکتار بود.