معرفی یک مدل آسایش حرارتی جدید برای ارزیابی احساس حرارتی موضعی و کلی در محیط های غیریکنواخت

مدل های استاندارد آسایش حرارتی همچون مدل فنگر و گایج و دیگر مدل های آسایش حرارتی متداول، برای محیط های یکنواخت توسعه پیدا کرده و آسایش حرارتی کلی برای بدن را بر مبنای عوامل فردی و محیطی متوسط پیش بینی می نمایند و توانایی ارزیابی آسایش حرارتی موضعی را ندارند. در حالی که در محیط های غیریکنواخت، بخش های مختلف بدن محدوده های مختلفی از پارامترهای فیزیکی از جمله دمای هوا، دمای متوسط تابش و سرعت هوا را تجربه می کنند. بنابراین واکنش افراد به محیط غیریکنواخت بستگی به احساس حرارتی موضعی بخش های مختلف بدن آنها دارد نه به احساس حرارتی کل بدن. در حال حاضر، ارزیابی آسایش حرارتی در محیط های غیریکنواخت، بیشتر به صورت آزمایش های کنترل شده در محیط های خاص مثل محیط داخل اتومبیل بوده و مدل های ارائه شده، بر اساس تحلیل رگرسیون نتایج تجربی استوار بوده است که مختص شرایط فردی و محیطی مطابق با آزمایش های انجام شده می باشند. هدف از این مقاله ارائه یک مدل آسایش حرارتی برای ارزیابی احساس حرارتی موضعی بخش های مختلف بدن و در نهایت ارزیابی احساس حرارتی کل بدن در محیط های غیریکنواخت می باشد. در مدل جدید، با استفاده از مدل فیزیولوژیکی و 16 بخشی تانابه، اثرات غیریکنواختی محیط لحاظ شده و دما و فرایندهای فیزیولوژیکی بخش های مختلف بدن محاسبه شده و سپس احساس حرارتی موضعی و کل بدن از طریق مدل دانشگاه برکلی ارزیابی می گردد. نتایج بدست آمده از مدل جدید با نتایج تجربی موجود مقایسه گردیده که حکایت از همخوانی مناسب نتایج بدست آمده با داده های آزمایشگاهی دارد.