تاثیر تغییر مربیان بر عملکرد باشگاه های فوتبال لیگ برتر ایران

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تغییرات مربیگری بر عملکرد باشگاه های فوتبال لیگ برتر ایران بود.
روش شناسی: جامعه آماری پژوهش، تمامی باشگاه های 12 دوره لیگ برتر فوتبال ایران (1380 تا 1392) بودند و نمونه آماری نیز شامل باشگاه هایی می شد که بیش از 3 فصل در لیگ برتر حضور داشتند. داده های پژوهش از بایگانی سازمان لیگ برتر و باشگاه فولاد مبارکه سپاهان استخراج و بهبود یا تنزل رتبه باشگاه های فوتبال در هر فصل نسبت به فصل گذشته بر اساس تغییر یا عدم تغییر سرمربی باشگاه ها بررسی شدند. از آزمون های تجزیه و تحلیل واریانس یک طرفه با آزمون تعقیبی گابریل و آزمون t مستقل برای تحلیل داده ها در سطح معنی داری کمتر از 05/0 استفاده گردید.
نتایج پژوهش نشان داد که ثبات مربیگری تاثیر معنی داری بر بهبود عملکرد و تغییرات پیاپی سرمربیان باشگاه نیز تاثیر معنی داری بر کاهش عملکرد باشگاه داشت. همچنین نتایج نشان داد تغییر سرمربی سبب 48/1 کاهش رتبه در جدول رده بندی لیگ برتر و ثبات سرمربی سبب 19/1 رتبه بهبود در رده بندی تیم شد.
به طور کلی، تحلیل یافته های پژوهش از این فرضیه حمایت کرد که ثبات مربیگری با ایجاد زمان کافی برای سرمربیان جهت جذب بازیکنان مورد نظر و پیاده کردن تاکتیک ها و فلسفه کاری خود، در نهایت سبب بهبود عملکرد باشگاه خواهد شد.