ارزیابی سختی نخستین پیوندهای سخت از پیش تاییدشده آیین نامه فولاد ایران و اثر عدم قطعیت آن بر قابلیت اعتماد قاب های فولادی

عامل های گوناگونی در تحلیل و طرح قاب های فولادی وجود دارند که تصادفی پنداشتن هر یک از آن ها می تواند اثر قابل توجهی در ایمنی سازه داشته باشد. در این میان، سختی نخستین پیوند تیر به ستون، می تواند به عنوان یکی از این عامل ها پنداشته شود. بر این پایه، در این مقاله، اثر عدم قطعیت در سختی نخستین پیوندهای BUEEP، WFP و BSEEP، از میان پیوندهای سخت (اتصالات گیردار) از پیش تاییدشده آیین نامه فولاد ایران، بر جابه جایی نسبی یک قاب فولادی مورد ارزیابی قرار می گیرد. در آغاز، سختی نخستین پیوندها با روش مکانیکی آیین نامه اروپایی (EC3) و راهکار عددی جز ءهای محدود بر پایه نرم افزار تجاری آباکوس (ABAQUS) الگوسازی می شود. با سنجش پاسخ های دو روش با یافته های آزمایشگاهی، سختی به دست آمده از راهکار جزءهای محدود به عنوان سختی های مناسب تر اختیار می گردند. در ادامه، برای انجام تحلیل احتمالاتی، روش شبیه سازی مونت کارلو به کار می رود. باید افزود، برای سختی هر یک از پیوندها، توزیع های یکنواخت، نرمال و لگ نرمال با ضریب های پراکندگی 5 تا 20 درصد در نظر گرفته می شود و جابه جایی نسبی قاب برای هزار نمونه شبیه سازی در دسترس قرار می گیرد. پاسخ هایی که مقدار آن ها از جابه جایی نسبی مجاز آیین نامه بیشتر باشد، بیانگر شمار شکست در سازه است. بر این پایه، سازه 72000 مرتبه تحلیل می گردد و به ارزیابی احتمال شکست آن پرداخته خواهد شد. در ادامه، قابلیت اعتماد قاب از نمودارهای تابع توزیع تجمعی پاسخ ها (CDF)، به دست می آید. همچنین، یک ضریب کاهنده برای دستیابی به قابلیت اعتماد 100 درصد و هماهنگی تغییرمکان جانبی قاب با مقدار مجاز آیین نامه ایران در دسترس قرار می گیرد.