کاربرد عنصر رنگ در دیوان رودکی (تحقیقی درباره بینایی رودکی براساس تنوع رنگ در دیوان او)

شاعران همواره به رنگ ها توجه خاصی نشان داده اند و در کنار کارکرد هنری عنصر رنگ در خلق تصاویر شاعرانه و تشبی هات هنری، از ویژگی نمادین رنگ واژه ها نیز در انتقال عواطف و احساسات ویژه خود بهره برده اند. موضوع بحث این مقاله، بررسی کاربرد عنصر رنگ در دیوان رودکی، به مثابه یکی از عناصر زبانی و درون متنی شعر، است. از زمان های دور، کور مادرزاد بودن یا کور شدن رودکی در اواخر عمرش، مسئله ای مبهم و تاریک محسوب می شود که ذهن پژوهندگان را به خود مشغول داشته است. این مقاله به بررسی بسامد فراوان کاربرد عنصر رنگ در اندک ابیات باقی مانده از رودکی و اشاره به چندین مورد از نشانه های زبانی و درون متنی شعر او، از قبیل تبدیل امور ذهنی به امور حسی با کاربرد هنرمندانه رنگ، توجه خاص او به طبیعت و تصاویر برساخته از آن، کاربرد لغوی و اصطلاحی رنگ و ترکیبات برساخته از آن، ارائه تصویری انتزاعی در قالب محسوسات به کمک رنگ واژه ها، رابطه غیرمستقیم رنگ و مفهوم ذهنی، استفاده از لغز یا چیستان، رسیدن از سطح توصیفی جزئی به مصداق موردنظر و تجربه دیدار و تصاویر دیداری، اختصاص دارد تا نشان دهد که رودکی در ابتدا، چنین تصاویری را دیده و درک کرده و کور مادرزاد نبوده است.