واکاوی حکم ارث حمل در طیف تکنیک های نوین باروری

همگام با گسترش دانش پزشکی در زمینه درمان ناباروری زوجین، مسایلی فقهی و حقوقی پیرامون آن در ذهن ایجاد می شود. با عنایت به این مهم که «ارث» از جمله حقوق مدنی حمل به شمار می رود، لذا این سوال مطرح می شود که کودک متولدشده از اقسام تکنیک های باروری از لحاظ وراثت چه وضعیتی خواهد داشت؟ بنابراین هدف از این پژوهش، نقد و بررسی حکم ارث حمل در طیف تکنیک های نوین باروری از منظر فقه و حقوق می باشد. روش اصلی گردآوری مطالب، روش کتابخانه ای و اسنادی می باشد و شیوه ی نوشتار حاضر، توصیفی – استدلالی و تحلیلی – تفسیری است. نتایج حاصله بیانگر آن است که نسب از جمله موجبات تحقق ارث به شمار می رود و با توجه به این که منشا نسب، تکون انسان از ترکیب نطفه زن و مرد است، نسب حمل در تکنیک های نوین باروری به صاحبان اسپرم و تخمک ملحق می شود و ارث هم میان آنان برقرار خواهد بود. در تکنیک نوظهور پیوند تخمدان یا پیوند بیضه پس از انجام پیوند، عضو الحاقی به منزله ی عضو اصلی بدن گیرنده عضو محسوب می شود و از آنجا که پس از پیوند، تخمک یا اسپرم در بدن گیرنده عضو ایجاد می شود لذا نسب کودک پدیدآمده از این تکنیک به زوجین مذکور برمی گردد و ارث میان آنها مانند سایر اولادشان برقرار است.