بررسی تاثیر روش های مختلف پرداخت سه نوع کامپوزیت متداول بر میزان زاویه ی تماس آب مقطر

خاصیت مرطوب شوندگی، یکی از مهمترین خصوصیات سطحی جامدات است که رابطه ی معکوس با زاویه ی تماس مایع با سطح دارد. با توجه به این که پرداخت نهایی کامپوزیت های ترمیمی دندان پزشکی بر خصوصیات سطح و زاویه ی تماس و مرطوب شوندگی موثر است، پژوهش حاضر به تاثیر روش های مختلف پرداخت سه نوع کامپوزیت متداول بر میزان زاویه ی تماس آب مقطر پرداخته است.
در این مطالعه ی تجربی- آزمایشگاهی، 45 دیسک از کامپوزیت های 350 Z، 100 Z، Micro Rod Fiber با قطر یک و ارتفاع نیم سانتی متر با فشردن ماده در یک دیسک دایره ای، بین دو بلوک شیشه ای آماده شد. تمام نمونه ها، چهل ثانیه کیور شدند. 1/3 نمونه های هر گروه بدون پرداخت، 1/3 با مولت و 1/3 با دیسک پرداخت شدند. پس از آماده سازی سطح به سه حالت فوق، یک قطره آب مقطر توسط سمپلر، روی سطح قرار داده شد و توسط دوربین دیجیتال، زاویه ی تماس ثبت گردید. برای اندازه گیری زاویه ی تماس از نرم افزار CorelDRAW version X5 استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون Duncan و واریانس، تجزیه و تحلیل شدند (05/0 = α).
بین روش های مختلف پرداخت، تفاوت معنی دار وجود داشت (001/0 > p value)، اما تفاوت بین سه نوع کامپوزیت، معنی دار نبود (05/0 < p value).
بیشترین میانگین زاویه ی تماس، در گروه بدون پالیش و پس از آن در گروه پرداخت شده با دیسک مشاهده شد. صیقلی تر بودن سطح، باعث زاویه ی تماس بیشتر و در نتیجه مرطوب شوندگی کمتر سطح و دوام بالینی بیشتر بود.