مقایسه روش های تحلیل منطقه ای برآورد دبی پیک سیل (مطالعه موردی: حوضه های اصفهان- سیرجان و دشت یزد- اردکان)

کمبود ایستگاه های آب سنجی، کوتاهی دوره آماری و عدم دقت در برآوردهای ایستگاهی، مهمترین مشکلات در برآورد تناوب سیل در منطقه مورد مطالعه است که استفاده از روش های منطقه ای را ناگزیر می سازد. روش تحلیل منطقه ای یک روش کارآمد برای برآورد دبی سیل در مناطق فاقد داده یا دارای آمار کوتاه مدت می باشد. این روش متکی به ویژگی های فیزیکی و اقلیمی حوزه های آبخیز بوده و از روابط آماری در بررسی داده های مشاهداتی جریان استفاده می کند. تحلیل منطقه ای سیلاب دارای روش های متعددی است که انتخاب هر کدام از این روش ها در هر منطقه، بستگی به شرایط اقلیمی منطقه، تعداد و نوع داده و همچنین دوره بازگشت مورد انتظار دارد. هدف از پژوهش حاضر، مقایسه کارایی چهار روش تحلیل منطقه ای هیبرید، گشتاور خطی، رگرسیون چندمتغیره و روش CCA در برآورد دبی پیک حوضه اصفهان-سیرجان و دشت یزد-اردکان است. به این منظور تعداد 16 ایستگاه آب سنجی منطقه انتخاب و دبی حداکثر لحظه ای آن ها استخراج شد. از نتایج روش هیبرید و رگرسیون چند متغیره که قبلا در منطقه مطالعاتی و با همین منظور انجام شده بود نیز استفاده گردید و مقایسه چهار روش با یکدیگر از طریق دو آماره RRMSE و میانگین خطای مطلق (MAE) انجام یافت. نتایج نشان داد که روش CCA به نسبت سایر روش ها از مقادیر خطای کمتری برخوردار بوده و مناسب تر است. برتری روش CCA در تمام دوره برگشت ها قابل توجه می باشد و روش رگرسیون چند متغیره در گزینه ی بعدی تحلیل منطقه ای قرار دارد.