بررسی کیفیت آب زیرزمینی جهت مصارف شرب و کشاورزی-پیش نیازی برای برنامه ریزی آمایش سرزمین در مناطق خشک و نیمه خشک ایران

منابع آب زیرزمینی اهمیت به سزایی در زندگی ساکنین مناطق گرم و خشک دارند. با افزایش بی رویه جمعیت و نیاز فراوان به غذا، کمبود منابع آب سطحی، حفر تعداد زیادی چاه عمیق و نیمه عمیق در استان ها و برداشت بی رویه آب از سفره های آب زیرزمینی کیفیت آب در منطقه را کاملا تحت تاثیر قرار داده است. هدف مطالعه حاضر، تعیین وضعیت کیفیت آب زیرزمینی در نه استان خشک و نیمه خشک کشور، به گونه ای است که بتوان چشم انداز و فهم و درک مناسبی از وضعیت کیفی منابع آب در این استان ها ارائه کرد. در این راستا طبقه بندی داده ها، از مهم ترین بخش های ارزیابی کیفیت آب هست. شاخص های WQI و ویلکاکس ابزاری مناسب برای تعیین وضعیت و شرایط کیفیت آب هستند که در آن ها داده های چند پارامتر کیفیت آب با یک فرمول ریاضی؛ مقیاسی برای میزان سلامتی و کارآیی آب از بسیار ضعیف تا عالی ارائه می دهد. در این پژوهش تعیین سیاست ها و شناسایی راهکارهای مناسب، توجه به اهداف توسعه پایدار، استفاده از GIS، پهنه بندی مناسب با لحاظ نمودن کیفیت آب موجود، از جمله مواردی هستند که در تغییر الگوی استقرار جمعیت و بهبود آن نقش دارند. تهیه ی نقشه های تغییرات ویژگی های شیمیایی آب های زیرزمینی، نقشی ارزنده را در فرآیند تصمیم گیری و مدیریت استفاده و بهره برداری از آب های زیرزمینی ایفا می کند. با توجه به نتایج بدست آمده، اکثر آبخوان ها از نظر کیفیت آب شرب مقادیری بین 200-300 (کیفیت بد) برای WQI و شور برای مصرف کشاورزی را نشان دادند.