آسیب شناسی فرآیند برقراری ارتباط در فرآیند یاددهی- یادگیری از دیدگاه دبیران و دانش آموزان دبیرستانهای شهر اصفهان

این تحقیق از نوع توصیفی-پیمایشی است و هدف آن شناسایی آسیبهایروش های برقراری ارتباط در مقطع متوسطه شهر اصفهان است. جامعه آماری، کلیه دبیران و دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان اصفهان بوده که شامل 8097 دبیر و 140250دانش آموز بوده است. روش نمونه گیری خوشه ایو تصادفی طبقه ای است که با در نظر گرفتن میزان افت آزمودنی، نمونه آماری با استفاده از فرمول حجم نمونه برای دو گروه به ترتیب 110 و 240 نفر برآورد شده است. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه محقق ساخته با 21 سوال بسته- پاسخ و یک سوال باز- پاسخ بوده که روایی محتوایی آن به تائید صاحب نظران رسیده و روایی سازه آن سنجیده شده است. ضریب پایایی پرسشنامه مربوط به دبیران و دانش آموزان با روش آلفای کرونباخ به ترتیب 98/0 و 97/0 به دست آمده است. یافته های حاصل از تحقیق نشان داد که میزان آسیبهایروش های برقراری ارتباط ازنظر دبیران و دانش آموزان بیش از میانگین نظری است. ازنظر دبیران بیشترین میانگین موارد آسیب زا بی حوصلگی و کسالت معلم در کلاس، تعارض میان گفتار و عمل معلم و ناامید کردن دانش آموزان از آینده ادامه تحصیل است. دانش آموزان بیشترین میانگین آسیبها را مربوط به تبعیض قائل شدن میان دانش آموزان و برخورد نامناسب معلم با مشکلات انضباطی و درسی دانش آموزان می دانند. همچنینمیان دیدگاه دبیران و دانش آموزان درباره آسیبها تفاوت معنادار وجود دارد.