اثر سطوح مختلف پیکولینات کروم جیره برعملکرد تولید، هماتولوژی و سطوح لیپیدی کبد در ماهی طلال هندی (Rastrelliger kanagurta)

تحقیق حاضر به منظور بررسی اثر سطوح غذایی پیکولینات کروم بر شاخص های رشد (وزن نهایی و ضریب رشد ویژه، افزایش وزن به دست آمده و شاخص وضعیت)، تغذیه (ضریب تبدیل غذایی و نسبت بازدهی پروتئین)، هماتولوژی (هموگلوبین، تعداد گلبول های سفید و تعداد گلبول های قرمز) و سطوح لیپیدی کبد (کلسترول و تری گلیسرید) ماهی طلال (Rastrelliger kanagurta) به مدت 60 روز صورت گرفت. در این مطالعه، تعداد 120 قطعه ماهی طلال با میانگین وزنی 01/1±18/7 گرم در یک طرح کاملا تصادفی به چهار تیمار آزمایشی و سه تکرار ( با تعداد 10 قطعه در هر تکرار) تقسیم شدند و به ترتیب با رژیم های غذایی حاوی صفر، 600، 800 و 1000 میکروگرم پیکولینات کروم بر کیلوگرم غذا مورد تغذیه قرار گرفتند. نتایج حاصله نشان داد که بالاترین وزن نهایی، ضریب رشد ویژه، شاخص وضعیت، نسبت بازدهی پروتئین، افزایش وزن به دست آمده و کمترین ضریب تبدیل غذا در تیمار حاوی 600 میکروگرم پیکولینات کروم بر کیلوگرم غذا مشاهده شدکه با تیمار شاهد دارای تفاوت معنی دار بود (05/0>P). سطوح تری گلیسرید و کلسترول کبد در تیمار حاوی 600 میکروگرم پیکولینات کروم بر کیلوگرم غذا کاهش معنی داری را در مقایسه با سایر تیمار ها نشان داد (05/0>P) و بیشترین تعداد گلبول های سفید، گلبول های قرمز خون و میزان هموگلوبین در تیمار های حاوی 600 و 800 میکروگرم پیکولینات کروم بر کیلوگرم غذا مشاهده شد. تیمار حاوی 1000 میکروگرم پیکولینات کروم برکیلوگرم غذا بر کلیه شاخص های رشد و هماتولوژی تاثیر نداشت (05/0