ویژگی های کانی شناسی آمفیبول در آمفیبول- پریدوتیت های مشهد

مجموعه سنگ های اولترامافیک مشهد به سن چینه ای پرمین – تریاس، در شمال خاوری کوه های بینالود و در نزدیکی شهر مشهد (جنوب باختر تا شمال باختر) قرار گرفته است. این منطقه از سنگ های مافیک و اولترامافیک، سنگ های رسی و کربناتی دگرگون شده، گرانیتوئید و فیلیت های مشهد با راستای عمومی شمال باختری جنوب خاوری تشکیل شده است. آمفیبول-پریدوتیت های سرپانتینی شده، اصلی ترین انواع سنگ های اولترامافیک در منطقه ی مورد بررسی است. کانی های تشکیل دهنده سنگ های الترامافیک این منطقه شامل اولیوین، ارتوپیروکسن، کلینوپیروکسن، آمفیبول قهوه ای و کانی های تیره به عنوان کانی های باقیمانده از سنگ اولیه وکانی های گروه سرپانتین، ترمولیت-اکتینولیت، کلریت، مقادیر اندکی تالک و کانی های کربناتی هستند. دو نوع آمفیبول در این سنگ ها مشاهده می شوند. آمفیبول های نیمه شکل دار قهوه ای با ترکیب پارگازیتی و آمفیبول های بی شکل و رشته ای سبز کم رنگ و یا بی رنگ با ترکیب ترمولیت – اکتینولیت. تغییرات نسبت های کاتیونی Al، Fe، Cr و Ti در ساختمان پارگازیت ها متاثر از فازهای مجاور آمفیبول (مانند کانی های اولیوین و پیروکسن و به ویژه فازهای آهن داری نظیر کرومیت) هستند. اطلاعات سنگ نگاری (ارتباط بافتی میان کانی ها) و ترکیب شیمیایی کانی ها نشان می دهد که پارگازیت های موجود در آمفیبول-پریدوتیت های منطقه با آمفیبول-پریدوتیت های گوشته ای متاسوماتیزه در یک منطقه ی فرورانشی همخوانی بیشتری دارند.