کیفیت زندگی کم بینایان سالمند مراجعه کننده به کلینیک چشم پزشکی بیمارستان بوعلی سینا شهر قزوین

با افزایش جمعیت سالمندان، شیوع اختلالات بینایی و مشکلات مربوط به آن در حال افزایش بوده که کیفیت زندگی آنان را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف از این پژوهش تعیین کیفیت زندگی سالمندان کم بینای مراجعه کننده به بیمارستان بوعلی سینا شهر قزوین می باشد.
این پژوهش یک مطالعه توصیفی - تحلیلی است که به صورت مقطعی اجرا شد. تعداد 94 نفر از سالمندان کم بینای مراجعه کننده به درمانگاه چشم پزشکی بیمارستان بوعلی سینا با دید کم تر 18/6 با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه کیفیت زندگی مربوط به بینایی (VFQ-25) استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری اسپیرمن، تی مستقل و آنوا موردبررسی قرار گرفتند.
یافته های پژوهش نشان داد که کیفیت زندگی پاسخ دهندگان (29/23±24/53) در حد متوسط بود. بیشترین میانگین مربوط به مولفه های رانندگی (80/2±71/10) و دید نزدیک (86/2±76/7) و کم ترین میانگین مربوط به مولفه های انجام فعالیت های روزانه (39/1±67/1)، سلامت روانی (15/2 ± 09/3)، سلامت عمومی (24/1±37/3) و استقلال (82/2±09/4) بود. بعلاوه، رابطه معناداری بین سطح کیفیت زندگی با سن (p= 0/03، r = -0/22)، و وضعیت تاهل (p= 0/00، r= -0/32) مشاهده شد.
با توجه به مطلوب نبودن کیفیت زندگی سالمندان کم بینا، ارتقای کیفیت زندگی آنان بایستی یکی از برنامه های اصلی سیاست گذاران قرار گیرد. تدارک برنامه هایی جهت معرفی خدمات توان بخشی و آموزش استفاده از آن ها می تواند کمک موثری جهت نائل شدن به این هدف باشد.