نقش گیرنده های NMDA هسته ی پاراژیگانتوسلولاریس کناری در اثر ضددردی 17بتا- استرادیول در موش های صحرایی ماده ی اوارکتومی شده

17بتا-استرادیول درک درد را از طریق اتصال به گیرنده های استروژنی یا گیرنده های غشایی سایر نوروترانسمیترها مثل گیرنده های NMDA تعدیل می نماید. هسته ی پاراژیگانتوسلولاریس کناری (LPGi) نیز در تعدیل درد نیز نقش دارد. در این پژوهش، نقش گیرنده های NMDAی این هسته در تعدیل درد ناشی از 17بتا- استرادیول در موش های صحرایی اوارکتومی شده بررسی شده است.
در این مطالعه از موش های صحرایی ماده ی نژاد ویستار در محدوده ی وزنی 200 تا 270 گرم استفاده شد. برای بررسی نقش گیرنده های NMDA در تعدیل درد ناشی از 17بتا- استرادیول در موش های صحرایی اوارکتومی شده، ابتدا موش های صحرایی به صورت دوطرفه اوارکتومی شده و بلافاصله کانول گذاری هسته ی LPGi انجام شد. سپس داروها تزریق و پس از 15 دقیقه 50 میکرولیتر فرمالین 5 درصد به پنجه ی پای حیوان تزریق شد و رفتار تکان های ناگهانی پای ملتهب ناشی از تزریق فرمالین به مدت 60 دقیقه ثبت گردید.
نتایج مطالعه ی اخیر نشان داد که تزریق 17بتا- استرادیول به داخل هسته ی LPGi تکان دادن پا را هم در فاز اول و هم در فاز دوم آزمون فرمالین کاهش داد. پیش تیمار هسته ی LPGi با آنتاگونیست گیرنده های NMDA (AP5) اثر ضددردی 17بتا- استرادیول روی فرکانس تکان دادن پای ملتهب را طی هر دو فاز آزمون فرمالین خنثی نموده و سبب القای پردردی در هر دو فاز این رفتار شد.
نتایج نشان می دهند که تزریق 17بتا- استرادیول به داخل هسته ی LPGi، بی دردی متوسطی روی درد التهابی القاشده با فرمالین ایجاد می کند. بنابراین، می توان نتیجه گرفت که احتمالا گیرنده های NMDA هسته ی LPGi در اثر ضددردی 17بتا- استرادیول در موش های صحرایی اوارکتومی شده درگیر هستند.