تاثیر استفاده از عسل طبیعی به عنوان ماده سرما محافظ جدید بر نرخ زنده مانی، خروج از زونا و لانه گزینی در بلاستوسیست های منجمد-ذوب شده موش

بهینه سازی فرایند انجماد شیشه ای، به عنوان راهکاری جهت ذخیره ی رویان های حاصل از تکنیک های کمک باروری، مستلزم تقابل با عوامل مخربی از قبیل تشکیل کریستال های یخ، سمیت سلولی و شوک اسمزی است که رویان را در معرض شرایط نا مساعد قرار می دهند. حضور کربوهیدرات ها به عنوان مواد سرما محافظ نفوذ نا پذیر، تلاشی در راستای کاهش این تنش ها می باشد. از آن جایی که استفاده ی ترکیبی از قندها نتایج بهتری را در پی داشته، در این طرح، از عسل طبیعی که متشکل از مونو ساکارید ها و دی ساکارید های مختلف است به عنوان ماده ی سرمامحافظ جایگزین ساکارز، در انجماد بلاستوسیست موش استفاده شد. بدین منظور بلاستوسیست های درون تنی موش پس از استحصال، به طور تصادفی به دو گروه انجمادی عسل و ساکارز تقسیم گشتند. در بخش اول آزمایش، بلاستوسیست ها تحت انجماد با محیط های حاوی غلظت های مختلف عسل قرار گرفتند و در نهایت غلظت های بهینه تعیین شدند. بخش دوم به مقایسه ی تاثیر محلول های انتخاب شده و محیط های حاوی ساکارز بر نرخ زنده مانی، خروج از زونا و لانه گزینی اختصاص یافت. در بخش اول، غلظت های بهینه ی 1 و 2 مولار به ترتیب در محیط انجماد و ذوب برگزیده شدند. نتایج حاصل از بخش دوم آزمایش نشان داد که استفاده از عسل طبیعی نه تنها در میزان زنده مانی توانست با گروه ساکارز برابری نماید، بلکه قادر به حفظ نرخ خروج از زونا و مهم تر از آن لانه گزینی در سطح گروه ساکارز نیز بود. با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق می توان عسل طبیعی را به عنوان ماده ی سرمامحافظ نفوذ ناپذیر مناسبی جهت جایگزینی با ساکارز و بهینه سازی روند انجماد معرفی کرد.