تطبیق صحنه شکار آهو، بهرام گور و آزاده در شاهنامه های دوره ایلخانی

شاهنامه، حماسه ای منظوم، اثر حکیم ابوالقاسم فردوسی است. این اثر مورد توجه حاکمان ایران در دوره های مختلف بوده و به سفارش برخی از آنان، توسط نگارگران به تصویر کشیده شده است. از دوره پیش از استقرار ایلخانان تا سده 14.م /8 ه.ق نسخه مصوری از شاهنامه به دست نیامده است و فقط 2 نسخه از شاهنامه مربوط به سده 13.م /7 ه.ق موجود هست که هیچ کدام مصور نمی باشند در این میان نزدیک به 10 شاهنامه مصور متعلق به14.م/8 ه.ق (دوران ایلخانی) موجود است، که از الگوی شمایل نگاری خاصی تقلید نکرده و اسلوبی خاص را برای مصور کردن نسخ خطی بعد از خود ایجاد کرده اند. این پژوهش به تحلیل و بررسی سه نگاره از سه شاهنامه ی دوره ایلخانی که به تصویرگری روایت « شکار آهو،بهرام گور و آزاده» که یکی از داستان های موردتوجه شاهنامه ، پرداخته است.این تحقیق که به روش توصیفی- تحلیلی انجام پذیرفته در پی یافتن پاسخ برای این پرسش است که آیا سه شاهنامه 1331.م/731ه.ق ،1333.م/733ه.ق و 1352.م/753ه.ق در یک کارگاه هنری تولیدشده اند ؟ لذا بر این منظور مجموعه ای از افتراق و اشتراک عناصر هنری در این سه نگاره موردبررسی قرار گرفت. و درمجموع از برآیند اشتراکات و تفاوت هایی که در ترکیب بندی، فن و حتی در تاثیرپذیری از اسلوب های مکاتب قبلی چه از هنر ایران، چین و مغول در این آثار وجود دارد، این نتیجه حاصل می گردد که تصویرسازی این سه شاهنامه در یک کارگاه تولیدشده و یا از یک الگوی واحد پیروی کرده اند.