نگرشی بر تعامل مکانیزاسیون کشاورزی و زیست بوم

انسان در دو قرن اخیر خواسته یا ناخواسته نتوانسته است هماهنگی4 با محیط و اصول حاکم بر طبیعت پایدار را رعایت کند. این امر بیش از هر چیز ناشی از پیدایش عصر صنعتی و شهریت گرایی با دستاورد غلبه انسان بر پدیده طبیعی و زیست بوم با استفاده از ابزار و تفکر تقلیل گرایی یا به نوعی نظریه های نظام مند و تقلیل گرا5 بوده است. فناوری های کنونی و آینده و آنچه به اصطلاح با نام مکانیزاسیون یا ماشینی کردن کشاورزی مرسوم شده است با اعمال سیاست های مختلفی در جهت افزایش رقابت برای بهره برداری از زمین، توسعه کاربری آن برای تولید محصول های زراعی و باغبانی، کشت متراکم و مداوم، تبدیل جنگل ها و دیگر منابع طبیعی به زمین های زراعی و نابودی مراتع منجر به بروز مسایل زیست محیطی و زوال منابع طبیعی شده است. با وجود پیشرفت هایی در زمینه های به نژادی، آبیاری، کنترل آفت ها، تلاش برای بهبود و اصلاح خاک و حاصلخیزی آن با استفاده از فناوری های نوین مانند کشاورزی دقیق و زیست فناوری، هنوز هم اقلیم6 و خاک از مهمترین عامل های تعیین کننده یک سامانه کشاورزی و منابع طبیعی پایدار هستند. مفاهیمی مانند کشاورزی پایدار، کشاورزی حفاظتی، کشاورزی آلی، کشاورزی دقیق و زیست فناوری در کشاورزی و غیره حاصل توجه به عوارض و ناهنجاری های گفته شده است. در این نوشتار تاریخچه مختصری از ابتدای پیدایش و استفاده از ماشین های کشاورزی و توسعه مکانیزاسیون، جنبه های مثبت و منفی کارکرد ماشین با تاکید بر جنبه های زیست محیطی و آینده فناوری های تولیدهای کشاورزی واکاوی شده است .