بررسی کاربست روایات نقصان عقل در موضوع مدیریت زنان

آیا ورود به مدیریت های کلان برای زنان جایز است یا خیر؟ برخی فقهاء ورود زنان را به سطوح کلان مدیریتی جایز ندانسته و منکر ولایت زنان هستند یکی از دلایل آنها ، روایات نقصان عقل زنان است آیا این روایات ظرفیت کاربست برای منع زنان از پذیرش مدیریت های کلان را دارد یا خیر؟آیا با استناد به این روایات می توان شایستگی زنان را برای مدیریت های کلان زیر سوال برد؟ بابهره گیری از روش اجتهاد مشخص می شود که این روایات تماما مشکل سندی دارند و به لحاظ دلالی نیز حامل دیدگاه های متعددی درباره نقصان هستند، برخی دلالت روایت را محدود به زنان خاصی دانسته، و برخی نیز پدیده نقصان را مربوط به شرایط خاص اجتماعی زمان صدور حدیث می دانند برخی مراد از عقل را عقل نظری و برخی نیز عقل عملی می دانند و برخی عقل تجربی را متعلق نقصان گرفته و برخی متعلق نقصان را عقل ذاتی در اداره شئون خانوادگی و اجتماعی گرفته اند، عده ای متعلق نقصان را تعقل دانسته و برخی در معنای روایات توقف کرده و برخی نیز روایات را جدلی دانسته اند و... باید از نگاه تک بعدی به این موضوع پرهیز کرد و روایات نقصان را در دایره وسیع تر و پازل بزرگتری به صورت نظام مند مورد توجه قرار داد و با توجه به روایات منع اطاعت از زنان، منع مشورت با زنان، قوامیت مردان، لزوم اذن پدر یا پدر بزرگ در ازدواج دختر و... نقصان عقل را تفسیر کرد بر این اساس نقصان عقل ذاتی یعنی زنان غالبا در تعارض میان عقل با عواطف و احساسات، مغلوب احساسات واقع می شوند و این معنا از نقص نمی تواند مانع مدیریت های زنان شود، حداکثر می توان ادعا کرد که این ویژگی برای برخی از تصمیم گیری ها در مدیریت نامطلوب است و این کاستی می تواند از طریق لزوم مشاوره جبران شود.